اثر برهم‌کنش ترپلیمر کاتیونی در الگوی محلول غلیظ با آب‌دانه‌های آنیونی: تغییرات شکل‌شناسی و اندازه ذرات آب‌دانه‌‌ای

برهم‌کنش میان پلی­‌الکترولیت­‌ها و ذرات آب‌دانه ای دارای بار مخالف اثرها و کاربردهای مهمی در دارورسانی یا ژن‌درمانی دارند. تشکیل ساختارهای آب‌دانه‌ای به وسیله 2-(پروپیل کرباموییل) ترفتالیک اسید هپتاایزوبوتیل (poss (poss dca در سامانه حلال استون، اتانول و 1-پروپانول قبلاً تایید شده است. پلی(دی‌­متیل آمینواتیل متاکریلات- بوتیل متاکریلات-متیل متاکریلات) ترپلیمر کاتیونی اتفاقی با قابلیت خودگردهمایی در سامانه حلال یاد شده است. در این پژوهش، محلول‌های غلیظ (%56 وزنی) از ترپلیمر در سامانه حلال حاوی غلظت‌های 23 و 34 میلی‌مولار از poss dca (در دو حالت فراصوت‌دهی شده و نشده) ساخته شدند. مطالعه تغییر اندازه ذره‌­ای و شکل‌شناسی ذرات آب‌دانه‌ای poss dca در اثر برهم‌کنش­ با ترپلیمر با آزمون میکروسکوپی نیروی اتمی (afm) انجام شد. تماس ترپلیمر با ذرات آبدانه‌ای فراصوت‌دهی نشده با قطر متوسط حدود 5/4µm در محلول 23mm (میلی‌مولار) poss dca باعث از بین رفتن ذرات شد. این یافته به وسیله آزمون ریولوژی تایید شد. برهم‌کنش ترپلیمر با ذرات آبدانه‌ای مشابه در محلول 34mm به تغییر شکل ذرات از کروی به بیضوی و کاهش قطر متوسط آن‌ها (از حدود 5/4 میکرومتربه کمتر از 700nm) منجر شد. برهم‌کنش ترپلیمر با ساختارهای لایه‌ای نامنظم و تجمع‌یافته­ در ریزنگاشت مربوط به محلول پلیمری تهیه شده در مجاورت ذرات آبدانه‌ای فراصوت‌دهی شده (در غلظت 34 میلی مولار) مشاهده شدند. نتایج حاصل براساس خودگردهمایی زنجیرهای ترپلیمر و سازوکارهای پوسته­‌برداری از ذرات آبدانه‌ای به وسیله زنجیر­های پلی­‌الکترولیت و نیز نفوذ پلی‌الکترولیت در دیواره آبدانه­‌ها توجیه شدند.