الکتروریسی الیاف نانومتخلخل سلولوز استات در جو مرطوب

الکتروریسی به‌عنوان فنی ساده و ارزان، برای تولید نانوالیاف متخلخل سلولوز استات به‌کار گرفته شد. تولید الیاف ظریف در مقیاس زیرمیکرون و نانومتر به دلیل افزایش سطح ویژه ماده کاربرد گسترده‌ای یافته است و با ایجاد تخلخل در الیاف، سطح ویژه آن افزایش شایان توجهی می‏‌یابد. در این پژوهش، الیاف متخلخل سلولوز استات از الکتروریسی محلول پلیمر در مخلوط استون-آب تولید شد. مقدار تخلخل در الیاف الکتروریسی‏ شده با تنظیم شرایط دما و رطوبت اتاقک الکتروریسی کنترل شد. شکل‌شناسی نمونه‏‌ها با میکروسکوپی الکترونی پویشی ارزیابی و تخلخل آنها به روش چگالی‏‌سنجی معین شد. نتایج نشان داد، شکل‌شناسی و تخلخل الیاف سلولوز استات به غلظت محلول پلیمری و رطوبت نسبی در فرایند الکتروریسی وابسته است. براساس نتایج میکروسکوپی الکترونی پویشی، قابلیت الکتروریسی الیاف سلولوز استات در غلظت %12 تا %18 وزنی و در رطوبت نسبی %40 تا %80 تایید و مشخص شد، بیشترین مقدار تخلخل در رطوبت نسبی %80 و غلظت %15 وزنی به‌دست آمد. افزون براین مشاهده شد، افزایش رطوبت نسبی و غلظت پلیمر در محلول سبب افزایش متوسط قطر الیاف می‌‏شود. در اثر افزایش غلظت محلول پلیمری احتمال وقوع جدایی فاز کاهش و با افزایش رطوبت نسبی این احتمال افزایش یافت. اما، برآیند آنها به‏ گونه‌ای است که پوسته الیاف در ابتدای شکل‏‌گیری جت ریسندگی جامد می‏‌شود. بنابراین افزون بر افزایش احتمال جدایی فاز و ایجاد بزرگ‌حفره‌ها در درون جت، نازک‏‌ترشدن جت ریسندگی در حد فاصل نازل تا جمع‌‏کننده نیز به‌کندی انجام می‏‌شود. به‌طورکلی تولید الیاف متخلخل از سلولوز استات به‏ عنوان پلیمری زیست‏‌تخریب‌‏پذیر می‏‌تواند به ‏عنوان روشی امیدبخش برای ساخت داربست‏‌های پزشکی مورد توجه قرار گیرد.