تهیه و بهینه سازی نانوذرات نشان دار کیتوسان و بررسی رهایش آن ها از سامانه تراپوستی

نانوذرات پلیمری زیست سازگار کاربردهای گسترده ای در مهندسی زیست پزشکی دارند.در پژوهش حاضر، نانوذرات کیتوسان به روش ژل شدن یونی با درنظرگرفتن دو عامل موثرنحوه افزودن محلول تری پلی فسفات ) tpp ( به کیتوسان و اعمال شوک گرمایی تهیه شدند. بادرنظرگرفتن دو متغیر غلظت کیتوسان و غلظت tpp ، متوسط اندازه نانوذرات و مقدار بازده تهیهآنها با استفاده از روش پاسخ سطح و طرح مرکب مرکزی بهینه سازی شد. بازده غلظت دو محلولکیتوسان و tpp برای بهینه سازی در پنج سطح، براساس مطالعات پیشین و پیش آزمون های انجامشده به ترتیب بین 0/5 mg/l تا 2/5 mg/l و 0/25 mg/l تا 1/25 mg/l معین شد. نانوذراتبه دست آمده در شرایط بهینه، با غلظت کیتوسان و tpp به ترتیب 25 / 1 و 0/6 mg/l ، دارایمتوسط اندازه عددی 54 nm و بازده تهیه % 62 بودند. از نظر شک لشناسی، نانوذرات در شرایطبهینه کروی بودند و بار سطحی آنها نیز 31 mv بود. برای بررسی احتمال خروج نانوذراتکیتوسان از چسب آکریلی مصرفی در سامانه های تراپوستی، نانوذرات نشان دار کیتوسان بااستفاده از واکنش میان گروه ایزوتیوسیانات در مولکول فلویورسین ایزوتیوسیانات ) fitc ( وگروه آمین نوع اول در کیتوسان تهیه شدند. تشکیل پیوند با دستگاه ftir تایید شد. متوسطاندازه عددی نانوذرات نشان دار کیتوسان 70 nm به دست آمد. در نهایت نشان داده شد، نانوذراتکیتوسان، بدون روش های افزایش نفوذ، قابلیت خروج از چسب آکریلی ندارند.