بررسی اثر نووالاک و چندبلور لایه‌ای گرافیت بر نفوذ استون و مقاومت گرمایی نانوکامپوزیت‌های برپایه لاستیک نیتریل

پیدایش محیط‌هایی با قدرت نفوذ زیاد هم‌زمان با وجود سیالاتی با قدرت تخریب سامانه‌های پلیمری، باعث شده است تا قطعه‌هایی که در تماس با چنین محیط‌هایی قرار می‌گیرند، به‌سرعت تغییرشکل داده یا از هم پاشیده شوند. از این‌رو، امروزه نیاز به موادی با مقاومت در برابر نفوذ سیالات توجه را به خود معطوف کرده ‌است. در این مقاله، اثر افزایش چندبلور لایه‌ای ‌گرافیت و رزین فنولی در نانوکامپوزیت نیتریل-نووالاک-چندبلور لایه‌ای ‌گرافیت بر مقاومت در برابر نفوذ استون و نیز پایداری ‌گرمایی آن بررسی شده است. نتایج به‌دست آمده از آزمون‌های تورم در استون و تحلیل گرمایی مکانیکی-دینامیکی (dmta) نشان داد، نمونه‌ها پس از h 32 به %2/94 از مقدار تورم نهایی می‌رسند. با به‌کارگیری معادله آورامی و داده‌های تجربی، تابعیت تورم، (m/m0)وln، به درصد وزنی نووالاک، بلورهای لایه‌ای گرافیت و زمان به‌دست آمده است که مقدار (m/m0)وln، را پس از h 32 با خطا به‌طور متوسط %29/5 ارزیابی می‌کند. افزایش درصد چندبلور لایه‌ای ‌گرافیت باعث کاهش نفوذ استون، کاهش مدول پیش از دمای انتقال شیشه‌ای و افزایش پایداری گرمایی نمونه‌ها می‌شود. افزایش درصد نووالاک تا %35 وزنی، باعث کاهش نفوذ استون، افزایش سازگاری، دمای انتقال شیشه‌ای و پایداری گرمایی نانوکامپوزیت می‌شود. در نانوکامپوزیت دارای %45 وزنی نووالاک، نتایج آزمون dmta جدایی فاز سامانه را نشان می‌دهد، در حالی که با شکل‌شناسی آمیزه‌ها به‌وسیله‌ میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) جدایی فاز به‌طور بسیار جزیی رخ داده است که طی آن، بخش‌های گرماسخت و الاستومر سامانه از هم جدا می‌شوند.