تهیه کلوییدی نانوکامپوزیت پلی‌آنیلین - پلی‌وینیل الکل - سیلیسیم دی‌اکسید و بررسی خواص ضدخوردگی آن

پلی‌آنیلین (pani) به دلیل قیمت کم، راحتی دسترسی به مواد اولیه، سنتز آسان، پایداری محیطی خوب، رسانایی الکتریکی قابل‌کنترل و خواص اکسایشی، از جالب‌ترین پلیمرهای رساناست. در سال‌های گذشته نشان داده شد، پلیمرهای رسانای الکتریکی نظیر پلی‌آنیلین می‌توانند به‌عنوان پوشش محافظ خوردگی فولاد زنگ‌نزن (استیل) به‌دلیل تشکیل لایه اکسید روی سطح فلز، استفاده شوند. فرایندپذیری ضعیف پلی‌آنیلین به سبب خواص ضعیف مکانیکی و استحکام کم از معایب اصلی آن به‌شمار می‌آید. در این پژوهش، کلوییدی از نانوکامپوزیت پلی‌آنیلین - سیلیسیم دی‌اکسید (psc) در محیط آبی با استفاده از پایدارکننده پلی‌وینیل الکل و اکسنده آمونیوم پرسولفات تهیه شد. نانوکامپوزیت حاصل به روش‌های xrd ،ftir و میکروسکوپی الکترونی عبوری (tem) بررسی شد. امولسیون حاصل در غلظت‌های 1، 3 و %5 وزنی با پلی‌وینیل استات (pvac) مخلوط شد. تصویر sem نشان داد، ذرات نانوکامپوزیت به‌خوبی در ماتریس پلی‌وینیل استات پخش شده‌اند. مقدار حفاظت از خوردگی پوششی از این مخلوط روی فلز در محلول‌های 1 مولار کلریدریک اسید و %5/3 وزنی سدیم کلرید به روش‌های الکتروشیمی تافل در دمای محیط ارزیابی شد. آزمون خوردگی با دستگاه پتانسیوستات- گالوانوستات با سه الکترود انجام شد. نتایج نشان داد، افزودن نانوکامپوزیت رسانا به ماده زمینه پوشش باعث کاهش شدید سرعت و شدت جریان خوردگی می‌شود. پلی‌وینیل استات حاوی مقدار %3 وزنی نانوکامپوزیت در محلول‌های کلریدریک اسید و سدیم کلرید دارای خاصیت حفاظت از خوردگی بهتری برای فلز کربن فولاد زنگ‌نزن st 37 است.