ریولوژی آمیزه‌های نیمه‌پخت لاستیک سیلیکون

در این پژوهش، اثر مقدار پخت بر خواص ریولوژیکی و تورم نوعی لاستیک سیلیکون آمیزه‌سازی شده با عامل پخت بیس‌(2، 4-‌دی‌کلرو‌بنزوییل‌)‌ پراکسید بررسی شده است. بدین منظور، ابتدا مقدار عامل شبکه‌ای‌کننده، دما و زمان پخت بهینه معین شد. سپس با کنترل زمان، درصدهای متفاوت پخت شامل 0، نقطه ژل، 5، 15، 30، 60 و %100 معین و نمونه‌های مدنظر تهیه شدند. برای تعیین زمان مورد نیاز برای ‌دستیابی به درصد معینی از پخت در دمای مشخص از 2000 rpa (ریومتر با دای متحرک) استفاده شد. سپس، آزمون‌های روبش بسامد زاویه‌ای در محدوده rad/s 200-6/0 و تورم تعادلی روی نمونه‌های تهیه شده انجام شد. نتایج حاصل از آزمون روبش بسامد نشان داد، با افزایش درصد اتصالات عرضی و نیز بسامد، مدول نمونه‌ها افزایش می‌یابد. از درصد پخت معینی بیشتر، منحنی مدول ذخیره‌ با افزایش بسامد تغییر قابل توجهی را نشان نمی‌دهد و تقریباً ثابت است. برای درصدهای کم اتصالات عرضی، رفتار نمونه‌ها مشابه رفتار آمیزه‌های امتزاج‌ناپذیر است، به‌طوری که در بسامدهای کم (حدود rad/s 1) یک شانه در منحنی مدول ذخیره مشاهده شد. تغییرات گرانروی برای همه درصدهای پخت از مدل قانون توانی پیروی می‌کند و مقادیر n نشان‌دهنده رفتار به‌شدت غیرنیوتنی همه نمونه‌هاست. با استفاده از معادله flory - rhener چگالی اتصالات عرضی معین شد. آزمون تورم نشان داد، با افزایش درصد اتصالات عرضی سرعت کاهش وزن نمونه‌ها که ناشی از استخراج بخش سل است و نیز سرعت تورم آنها کاهش می‌یابد.