عوامل موثر بر بلورینگی پلی‌(وینیل الکل)تهیه شده در شرایط واکنش مختلف

در این پژوهش، نمونه‌هایی از پلی(وینیل الکل) در شرایط واکنش مختلف تهیه شده است. دما و زمان، با وجود مقدار کاتالیزور ثابت در آزمون‌ها، به‌عنوان مهم‌ترین عوامل روی خواص پلی‌(وینیل الکل)‌های تولید شده درنظر گرفته شده و درجه آبکافت و وزن مولکولی به‌عنوان متغیرهای وابسته اندازه‌گیری شدند. برای این کار، ابتدا دما روی c°45 ثابت نگه داشته شده و آزمون آبکافت در زمان‌های متفاوت انجام شد. برای اثر عامل دما نیز آزمون در زمان min 40 در دماهای متفاوت انجام شد. با توجه به کاربردهای مختلف پلی‌(وینیل الکل) و خواص انواع مختلف آن از قبیل انحلال‌پذیری، کشش سطحی، مقاومت در برابر کشش و گرانروی، بلورینگی نمونه‌های تهیه شده با گرما‌سنجی پویشی تفاضلی بررسی شد. افزایش دما و زمان در طول واکنش آبکافت باعث افزایش درجه آبکافت و کاهش وزن مولکولی نمونه‌ها شد. عملیات گرمایی، وزن مولکولی، درجه آبکافت و نوع پیکربندی مهم‌ترین عوامل موثر بر بلورینگی نمونه‌ها هستند. از میان این عوامل، عملیات گرمایی که پس از سنتز روی پلیمر اعمال می‌شود، اثر بسیار زیادی بر افزایش یا کاهش بلورینگی نهایی دارد که این عامل برای همه پلی‌(وینیل الکل)‌های تهیه شده به‌طور یکسان اعمال شد. افزایش درجه آبکافت باعث افزایش بلورینگی، کاهش وزن مولکولی و کاهش بلورینگی نمونه‌ها شده ولی اثر درجه آبکافت بیشتر از وزن مولکولی است. با توجه به نتایج آزمون ftir پیکربندی هم‌آرایش، آرایش غالب و مطلوب در بلورینگی نمونه‌هاست. برای یکسان‌سازی پیکربندی ماده اولیه آبکافت، از یک نوع پلی‌(وینیل استات) برای همه آزمون‌ها استفاده شد. با توجه به تغییر سه عامل درجه آبکافت، وزن مولکولی و پیکربندی در شرایط مختلف واکنش اثر هر عامل به‌طور مجزا و اثر جمعی عوامل روی مقدار بلورینگی و دمای ذوب نمونه‌ها بررسی شده است.