اثر میدان مغناطیسی بر نوع و مقدار مونومر‌ها در کوپلیمر پلی‌هیدروکسی‌آلکانوات

با هدف غلبه بر مشکلات زیست‌محیطی ناشی از تجمع پلاستیک‌های مصنوعی و دفع لجن فعال مازاد در تصفیه خانه‌های فاضلاب شهری، پژوهش‌های متعددی در زمینه تولید پلیمر‌های زیست‌تخریب‌پذیری چون پلی‌هیدروکسی‌آلکانوات‌ها (phas) انجام شده است. در این پژوهش، اثر میدان‌های مغناطیسی 5، 10، 15، 20، 25 و mt 50 بر نوع و درصد جرمی مونومر‌های کوپلیمر pha و مقدار تولید آن از لجن فعال در مقایسه با نمونه شاهد (بدون اعمال میدان مغناطیسی) ارزیابی شد. مراحل آزمون شامل انتقال لجن فعال به راکتور ناپیوسته، افزودن سدیم استات به‌عنوان منبع کربن، ایجاد میدان مغناطیسی، هوادهی به‌مدت h 30، نمونه‌برداری و اندازه‌گیری زیست‌پلیمر بود. نتایج پژوهش نشان داد، بیشترین مقدار pha در میدان mt 20 تولید شده که معادل g/l 75/0 بود و کمترین مقدار تولید، g/l 55/0 در میدانی با شدت mt 50 مشاهده شد. افزون بر این، میدان مغناطیسی بر نوع و مقدار مونومر تولید شده در کوپلیمر اثرگذار بوده است. حداکثر درصد جرمی والرات در میدان مغناطیسی mt 50 مشاهده شد. در حالی که این میدان مغناطیسی باعث کاهش %33/8 مقدار تولید زیست‌پلیمر نسبت به نمونه شاهد شده است. همچنین، حداکثر درصد جرمی بوتیرات (%81) در میدان مغناطیسی mt 5 حاصل شد. با توجه به نتایج این پژوهش، درصد جرمی والرات در نمونه شاهد و نمونه‌هایی که اعمال میدان مغناطیسی بر آنها اثری منفی (کاهش تولید کوپلیمر) داشته است، از درصد جرمی بوتیرات بیشتر بوده که دلیلی بر برتری کوپلیمر در این موارد از نظر خواص مکانیکی بر زیست‌پلیمر تولید شده در سایر نمونه‌هاست.