تبلور و شکل‌شناسی نانوکامپوزیت‌های برپایه پلی‌لاکتیک اسید - گرافن: اثر عامل‌دارکردن نانوذرات

تبلور نانوکامپوزیت‌های برپایه پلیمرهای نیمه‌بلوری در بسیاری از کاربردها نقش اساسی ایفا می‌کند. در این مطالعه، نانوکامپوزیت‌های برپایه پلی‌لاکتیک اسید شامل 5/0 و 1 درصد وزنی گرافن به روش محلولی با استفاده از حلال دی‌متیل فرمامید (dmf) ساخته شدند. برای پخش بهتر و داشتن برهم‌کنش مناسب نانوذرات با پایه پلیمری، گرافن‌ها با اسید اصلاح شدند و گروه‌های هیدروکسیل و کربوکسیل روی آنها نشانده شد. پس از مرحله اکسایش، از واکنش کلردارکردن برای نشاندن گروه‌های کلر روی ذرات گرافن استفاده شد. واکنش اصلاح سطح ذرات گرافن به روش‌های طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه، تجزیه عنصری و گرماوزن‌سنجی ردیابی شد. شکل‌شناسی نانو‌کامپوزیت‌ها با میکروسکوپ الکترونی پویشی انجام شد. رفتار تبلور به روش ناهم‌دما و هم‌دما در دماهای 115، 120، 125 و 130?c با گرماسنجی پویشی تفاضلی بررسی و اثر عامل‌دارکردن نانوذرات گرافن روی این رفتار مطالعه شد. ریزنگارهای sem از نانوکامپوزیت‌ها، توزیع و پراکندگی بهتر نانو‌ذرات عامل?دارشده را در ماتریس پلیمری نشان می‌دهد. نمونه‌های حاوی نانو‌ذرات اصلاح شده و پیوند‌خورده با زنجیر‌های پلیمری، قابلیت تبلور بیشتری در مقایسه با نمونه‌های حاوی گرافن‌های خالص پیدا کردند. با افزایش دما در بررسی رفتار تبلور به‌روش هم‌دما، زمان شروع تبلور (tonset) کاهش می‌یابد که این موضوع می‌تواند به تحرک زنجیرهای نانو‌کامپوزیت‌ها مربوط باشد. به‌نظر می‌رسد، با افزایش نانوذرات عامل‌دار‌شده تشکیل بلورهای b راحت‌تر بوده و در دمانگاشت‌ها مشخص‌تر است.