احیای زیستی لاستیک بازیافتی و اثر آن بر خواص مکانیکی محصولات ولکانش لاستیک نو

امروزه به‌ دلیل مسایل زیست‌محیطی، بازیافت و احیای لاستیک و تایر اهمیت زیادی پیدا کرده ‌است. روش‌های مختلفی برای احیا یا گوگردزدایی از لاستیک وجود دارد. از روش‌هایی که در آن گوگردزدایی از لاستیک بدون تخریب ساختار پلیمری آن، انجام می‌شود، روش‌های زیستی است. در این پژوهش، قابلیت و امکان استفاده از باکتری گرمادوست اکسنده گوگرد، اسیدیانوس بریرلی، برای این منظور مطالعه شد. برای سم‌زدایی، ابتدا پودر لاستیک فرسوده با حلال‌های آلی شسته شد. سپس، در شرایط بهینه که برای رشد مناسب میکروارگانیسم به کمک نرم‌افزار معین شده بود، فرایند گوگردزدایی از لاستیک در دو راکتور زیستی یکی حاوی میکروارگانیسم و دیگری با شرایط یکسان، ولی فاقد میکروارگانیسم انجام شد. برای حصول اطمینان از انجام فرایند گوگردزدایی، از پودر حاصل از زیست‌عمل‌آوری در راکتور، طیف زیرقرمز تبدیل فوریه و تصاویر میکروسکوپ الکترونی تهیه شد. نتایج این آزمون‌ها حاکی از وجود تغییرات سطحی در پودر لاستیک و کاهش پیوندهای گوگردی بود. نمونه‌های حاصل از راکتورهای زیستی، با و بدون وجود باکتری و نیز پودر لاستیک فرایند نشده، با لاستیک استیرن - بوتادی‌ان بکر آمیزه‌سازی ‌شد. خواص کششی و استحکام آمیزه‌های پخت شده با آزمون کشش تک‌جهتی و نیز برهم‌کنش‌های پودر با ماتریس لاستیکی، با آزمون دینامیکی مکانیکی - گرمایی بررسی شد. اثر میکروارگانیسم در افزایش برهم‌کنش پودر لاستیک اصلاح شده و ماتریس لاستیکی نو با تحلیل دینامیکی مکانیکی- گرمایی مشاهده شد، اما بهبود قابل توجهی در خواص مکانیکی آمیزه‌های حاوی پودر اصلاح شده به‌وسیله اسیدیانوس بریرلی نسبت به سایر نمونه‌ها دیده نشد. کم‌بودن مقدار گوگرد، پیوند شیمیایی گوگرد در لاستیک و عدم قابلیت اسیدیانوس بریرلی در شکست پیوندهای شیمیایی می‌تواند از دلایل احیای ناکافی ‌باشد.