اثر نمک بر رفتار ژل‌شدن داربست‌ نانوکامپوزیتی تزریق‌پذیر بر پایه هیدروکسی‌پروپیل ‌متیل‌سلولوز و نانوذرات هیدروکسی آپاتیت - تری‌کلسیم‌فسفات

ترکیبات سلولوزی پلیمرهای زیست‌سازگارند که در تهیه ژل‌های تزریق‌پذیر برای ترمیم بافت استخوان استفاده می‌شوند. هیدروژل‌های تهیه شده از این پلیمرها به‌طور عمومی استحکام کافی را برای کاربرد در مهندسی بافت نیز دارند. برای افزایش استحکام و نیز بهبود استخوان‌زایی این داربست‌ها از ترکیبات کلسیم فسفات استفاده می‌شود. در این مطالعه، از هیدروژل ‌هیدروکسی‌پروپیل ‌متیل‌سلولوز به‌عنوان ماتریس پلیمری و مواد معدنی کلسیم فسفاتی شامل b-تری‌کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت برای بهبود خواص هیدروژل‌ استفاده شد. b-تری‌کلسیم فسفات با شکل‌شناسی صفحه‌ای به روش رسوب‌گیری شیمیایی سنتز و با میکروسکوپی الکترونی پویشی تا‌‌یید شد. به علت بیشتربودن دمای تشکیل ژل هیدروکسی‌پروپیل ‌متیل‌سلولوز نسبت به دمای بدن، از نمک سدیم سولفات در غلظت‌های مختلف برای تنظیم دمای تشکیل ژل استفاده شد. دمای ابری‌شدن نمونه‌ها با استفاده از طیف‌بینی uv-vis و دمای ژل‌شدن آنها به روش ریومتری معین شد. تزریق‌پذیری نمونه‌های حاوی مقادیر مختلف از فاز معدنی نیز با استفاده از دستگاه آزمون عمومی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد، به دلیل اثر هوفمیستر دمای ابری و ژل‌شدن نمونه‌ها با افزایش غلظت نمک کاهش می‌یابد. همچنین نتایج ریومتری نشان داد، b-تری‌کلسیم فسفات نسبت به هیدروکسی آپاتیت دمای تشکیل ژل را به‌طور موثرتری کاهش و نیز مدول و گرانروی را افزایش می‌دهد. هیدروژل‌های هیدروکسی‌پروپیل‌ متیل‌سلولوز شامل نانوذرات تری‌کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت در دمای محیط تزریق‌‌پذیرند. با توجه به نتایج به دست آمده، هیدروژل‌های تهیه شده از ماتریس پلیمری هیدروکسی‌پروپیل‌ متیل‌سلولوز و نانوذرات b-تری‌کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت می‌توانند انتخاب مناسبی برای داربست‌های تزریق‌پذیر به بدن باشند.