سنتز و شناسایی پلی(دی‌متیل سیلوکسان) w-هالوژن‌دارشده

پلی(دی‌متیل سیلوکسان) به دلیل خواص استثنایی مانند کشش سطحی و آبگریزی زیاد، تراوایی گاز زیاد، انعطاف‌پذیری زیاد در دمای محیط، زیست‌سازگاری خوب و دمای انتقال شیشه‌ای بسیار کم مورد توجه بسیار قرار گرفته‌ است. از ساده‌ترین روش‌های استفاده از این خواص در کوپلیمرها، استفاده از پلی(دی‌متیل سیلوکسان) به عنوان درشت‌آغازگر در پلیمرشدن رادیکالی کنترل شده است.در این پژوهش، پلی(دی‌متیل سیلوکسان) ?-هیدروکسیل به وسیله آزمون‌های طیف‌سنجی زیر قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، طیف‌سنجی رزونانس مغناطیسی هسته‌ پروتون (1h-nmr) و رنگ نگاری ژل‌تراوایی(gpc) شناسایی شد. نتایج نشان داد، مقداری ناخالصی در نمونه تجاری پلی(دی‌متیل سیلوکسان) ?-هیدروکسیل وجود دارد. برای بررسی واکنش‌پذیری این ناخالصی‌ها از واکنش‌های عامل‌دار کردن استفاده شد.پلی(دی‌متیل سیلوکسان) ?-هیدروکسیل از واکنش با ?-برموپروپیونیل برمید و ?-برموایزوبوتیریل برمید با موفقیت برم‌دار شد. از این درشت مولکول ?-برم‌دار شده می‌توان به عنوان درشت آغازگر در پلیمرشدن رادیکالی انتقال اتم استفاده کرد. در ادامه، پلی(دی‌متیل سیلوکسان) ?-برم‌دارشده با سدیم یدید در استون خشک یددار شد. برم‌دار و یددارشدن ببا آزمون‌های ft-ir،1h-nmr و gpc تایید شد. نتایج gpc نشان داد، با عامل‌دار کردن و شستشوی پلی(دی‌متیل سیلوکسان)، ناخالصی‌های با وزن مولکولی زیاد از بین می‌روند ولی همچنان مقادیری از ناخالصی باقی می‌ماند. پیک‌های مربوط به ناخالصی‌های باقی مانده‌در طیف‌های 1h-nmr نمونه‌های عامل‌دار شده بدون تغییر در شدت و مکان شیمیایی با وضوح بیشتری قابل مشاهده بود که نمایانگر خنثی بودن آنها در واکنش‌های اصلاح شیمیایی حکایت است. به عبارت دیگر، این ناخالصی‌ها فاقد گروه هیدروکسی هستند.