پلیمرشدن اتیلن با استفاده از کاتالیزور آلفا- دی‌ایمین نیکل

در سال‌های اخیر، کاتالیزورهای فرامتالوسن بر پایه فلزات واسطه انتهایی جدول تناوبی مانند، نیکل، آهن، کبالت، پالادیم و پلاتین رشد چشمگیری در پژوهش‌های صنعت پلی‌اولفین داشته‌اند. این فلزات با لیگاندهای مناسب، فعالیت و ویژگی‌های خاصی را در زمینه تولید پلی‌اولفین‌ها نشان داده‌اند. کاتالیزورهای بر پایه لیگاندهای حجیم بیس‌ایمین معمولاً بسته به نوع ساختار لیگاند و گروه‌های قرار گرفته در ناحیه ارتو لیگاند آریلی آنها رفتار بسیار جالبی را نشان می‌دهند. هرچه این گروه‌های قرار گرفته در ناحیه ارتو حجیم‌تر باشند، احتمال انجام واکنش‌های حذف هیدروژن b کمتر می‌شود. در این پژوهش، ابتدا لیگاند 1، ?- بیس(2، ?- دی‌ایزوپروپیل فنیل) آسه‌نفتن از واکنش 2، 6- دی‌ایزوپروپیل آنیلین با ترکیب آسه‌نفتن کینون تهیه شد. از واکنش لیگاند سنتز شده با نمک نیکل دی‌برمید، کاتالیزور 1، 4- بیس(2، 6- دی‌ایزوپروپیل فنیل) آسه‌نفتن نیکل دی‌برمید تهیه شد. ساختار کاتالیزور به کمک آزمون‌های ir و nmr شناسایی شد. سپس، از کاتالیزور تهیه شده برای پلیمرشدن اتیلن استفاده شد. عوامل مختلفی مانند دمای پلیمرشدن، نسبت کمک‌کاتالیزور به کاتالیزور و فشار گاز اتیلن در پلیمرشدن مطالعه شد. از روش طراحی آزمون (box behnken) برای به حداقل رساندن تعداد آزمون‌ها استفاده شد. بیشترین فعالیت کاتالیزور kgpe/molnih 1420 در فشار atm 5 از مونومر اتیلن،‌ 1000= [al]/[ni] و دمای پلیمرشدن c°25 به‌دست آمد. برخی از پلیمرهای سنتز شده به کمک روش‌های dsc و 13c nmr شناسایی شدند. بررسی‌ها وجود شاخه‌های متیل فراوان را در ساختار برخی از پلی‌اتیلن‌های تهیه شده نشان داد.