سنتز و خواص ریولوژی تغلیظ‌کننده پلی(نونادکانامید- کو- اتیلن‌ گلیکول)

در این پژوهش، تغلیظ ­کننده پلی(اتیلن گلیکول-کو-نونا دکانامید) در سه مرحله سنتز شده است. مراحل سنتز شامل تهیه توسیل پلی(اتیلن­اکسید) از واکنش پلی(اتیلن اکسید) از دو گروه هیدروکسیل انتهایی و پارا­تولوین سولفونیل کلرید با بازده %95، تبدیل محصول مرحله اول تحت گاز آمونیاک به پلی(اتیلن اکسید دی­آمین) (poea) و در مرحله سوم واکنش poea با نانودکانوییل کلرید با بازده %90 است. در مرحله اول از واکنش پلی‌اتیلن گلیکول با پاراتولوین سولفونیل کلرید، توسیل پلی(اتیلن­اکسید) به‌دست آمد. در مرحله دوم محصول به‌دست آمده از مرحله پیشین، در مجاورت گاز آمونیاک به poea، تبدیل شد. در نهایت در مرحله آخر، از واکنش نونادکانویل کلرید با poea، کوپلیمر مدنظر به‌دست آمد. افزون بر سنتز کوپلیمر اصلی، نونادکانویل کلرید نیز با استفاده از اسید مربوط سنتز شد. برای اثبات سنتز کوپلیمر نهایی از مقایسه خواص ریولوژیکی پلی‌اتیلن گلیکول و محصول نهایی و نیز طیف‌سجی ftir و آزمون gpcاستفاده شد. به دلیل احتمال تخریب زنجیر پلیمر در دماهای بیش از °c‌45، واکنش­های انتهایی در دمای کمتر انجام شد. دو روش گرانروی‌سنجی و رنگـنگاری ژل تراوایی برای اطمینان از تغییر درجه پلیمرشدن یا تخریب طول زنجیر طی مراحل سنتز به‌کار گرفته شد. با این روش­ها مشخص شد، وزن مولکولی نمونه سنتز شده در حدود 20000 دالتون ثابت مانده است. منحنی جریان محلول %10 از تغلیظ­کننده سنتز شده در آب حاکی از تشکیل سیالی غیر­نیوتونی است، در حالی که محلول %10 پلی‌اتیلن اکسید رفتار نیوتونی نشان داد. همچنین، با تغییر گرانروی با شدت برش محلول %10 تغلیظ کننده در آب، سیال رفتار ژل‌گرایی نشان داد، به‌طوری که با افزایش شدت برش از مقدار گرانروی آن کاسته می­شود. نقش این تغلیظ کننده ­ها افزایش گرانروی رنگ‌های لاتکس، تشکیل فیلم پایدار و براق پس از استفاده از آن و مقاوم‌کردن آنها در برابر برش است تا از ریزش سریع و جمع‌شدن رنگ بر سطح مدنظر جلوگیری شود.