بررسی خواص گرمایی، کدورت و عوامل موثر بر اندازه ذرات و ریولوژی نوسانی نانوکمپلکس‌های زیست‌پلیمری پکتین ـ کازیینات

یکی از انواع نانوکپسول­ های مورد استفاده برای ریز­پوشانی و رهایش کنترل‌شده مواد غذایی - دارو، نانوکمپلکس ­های زیست‌پلیمری‌اند که از اتصال زیست‌پلیمرهای پروتیینی و پلی‌­ساکاریدی تشکیل می­ شوند. در این پژوهش، تشکیل کمپلکس بین پکتین و سدیم کازیینات، با افزودن محلول پکتینی )2/0، 45/0 و 7/0% w/v ) به محلول کازییناتی (5/0، 1 و 5/1 % w/v) و کاهش ph به زیر نقطه ایزوالکتریک کازیینات سدیم، انجام شد و اثر عوامل مختلف از جمله غلظت­ زیست‌پلیمر، غلظت نمک، دما و زمان فراصوت‌دهی بر خواص نانوکمپلکس ­های پکتین ­ـ­ کازیینات به عنوان نانوحامل بالقوه بررسی شده است. گرماسنجی پویشی تفاضلی (dsc) و دستگاه اندازه‌­گیری اندازه ذرات، به ترتیب برای تشخیص تشکیل کمپلکس و تعیین اندازه و توزیع ذرات استفاده شدند. مطابق نتایج dsc، با اختلاط محلول­ های سدیم کازیینات و پکتین در شرایط اسیدی (1/4=ph)، پیک مربوط به پکتین (°c4/208) و کازیین خالص (°c3/206) حذف شده و مخلوط این دو، یک پیک جدید را در دمای بالاتر (°c7/248) نشان داد. نتایج dsc و کدورت‌سنجی، ایجاد کمپلکس بین پکتین و کازیین در phهای کمتر از 5 و نتایج اندازه ذرات، تشکیل پراکنش پایدار، با حداقل اندازه nm 86 را در ph برابر 1/4، کازیینات w/v %1 و پکتینw/v %45/0 نشان دادند. فراصوت‌دهی با زمان­ های بیش از min ? ، اندازه ذرات را کاهش داد و افزودن نمک، در غلظت­ های کم و زیاد نتایج متفاوتی را در پایداری سامانه داشت. با کاهش دمای تولید از c‌°21 به c‌°4 اندازه ذرات نانوکمپلکس کاهش یافت. مطابق نتایج آزمون ریولوژی نوسانی، با افزایش غلظت پکتین، مدول­ های گرانروکشسانی (g? وg?) افزایش یافتند و مدول اتلاف (g?) از مدول ذخیره (g?) بزرگ‌ تر بود.