اثر کشش سطحی محلول پلیمر بر شکل شناسی الیاف الکتروریسی شده PLGA و ژلاتین

با توجه به کاربرد خاص فرایند الکتروریسی در مهندسی بافت و ضرورت پیش رفت در زمینه الکتروریسی پلیمرهای زیست‌سازگار، در این پژوهش اثر کشش سطحی سامانه‌های مختلف حلال روی شکل شناسی نانوالیاف الکتروریسی شده plga و ژلاتین ارایه شده است. در این مطالعه سعی شده است، بهترین سامانه حلال برای بهینه سازی نانوالیاف دو پلیمر گفته شده معرفی شود. روش کلی کار در این پژوهش، بدین ترتیب بود که ابتدا محلول‌های با غلظت‌های مساوی در سامانه‌های مختلف حلال تهیه شد و در شرایط ثابت فرایند و محیط، الکتروریسی ‌شدند. در نهایت با نشان دادن تغییر در شکل شناسی الیاف الکتروریسی شده در سامانه های مختلف حلال، به وسیله میکروسکوپ الکترونی پویشی و ذکر بیان آن بهترین سامانه حلال برای الکتروریسی این دو پلیمر معرفی شد تا به مطالعات بعدی در زمینه مهندسی بافت روی نانوالیاف این دو پلیمر کمک شایانی کند و پژوهش‌های بعدی در این زمینه راحت تر انجام شود. با توجه به مشاهدات در این مطالعه می توان گفت، الکتروریسی plga به وسیله سامانه هایی که کشش سطحی کمتری دارند منجر به تولید الیافی یکنواخت تر می-شود که این نتایج در مورد پلیمر طبیعی ژلاتین نیز قابل رویت بود. به عنوان مثال، در رابطه با plga مشاهده شد، با تغییر سامانه حلال از dmf با کشش سطحی بسیار زیاد، به hfip با کشش سطحی کم، ساختار محصولات الکتروریسی از ذرات کروی به سمت الیاف صاف تغییر می کند.