اصلاح سطح نانوذرات سیلیکا با تیتانیم تترا ایزوپروپوکسید و بررسی خواص نورکاتالیزوری آنها

ابتدا نانوذرات سیلیکا با ترکیب تیتانیم ایزوپروپوکسید به روش دو مرحله‌ای سل- ژل اصلاح شد. نانوذرات اصلاح شده با انجام آزمون های طیف سنجی (ftir)، گرماوزن سنجی (tga) و تجزیه عنصری edax ارزیابی و شناسایی شد. فعالیت نورکاتالیزوری نانوذرات اصلاح‌شده با بررسی مقدار تخریب نوری و بی رنگ شدن ماده رنگزای رودامینb (rh.b)، به عنوان ترکیب مدل فعال نوری، در آب مقطر بررسی شد. کاهش غلظت rh.b با انجام طیف سنجی uv-vis و مشاهدات چشمی اندازه گیری و ارزیابی شد. نتایج آزمون های طیف سنجی ftir، ایجاد پیوند شیمیایی ti-o-si را روی سطح نانوذرات سیلیکا تایید کرد. نتایج آزمونtga نشان داد، کاهش وزن نمونه اصلاح‌شده، به دلیل تخریب گروه های آلکوکسید ایجاد‌شده روی سطح sio2 است. مطابق با نتایج حاصل از تجزیه عنصری edax، وجود عناصر کربن و تیتانیم در ساختار نمونه اصلاح‌شده و همچنین کاهش مقدار اکسیژن دلیلی بر انجام برهم کنش های شیمیایی اصلاح سطح است. وجود کربن در ترکیب را می توان به وجود ترکیب ایزوپروپوکسید در ترکیب تیتاناتی مربوط دانست. بررسی ها نشان داد، با پیوندزنی tio2 روی سطح نانوذرات سیلیکا، جذب در ناحیه uv آنها افزایش می یابد. نانوذرات سیلیکای اصلاح‌شده با ترکیب تیتاناتی، دارای خاصیت نورکاتالیزوری شده و در معرض تابش uv قابلیت تخریب نوری ماده رنگزای rh.b را دارند. بدین ترتیب با کاربرد نانوذرات سیلیکای اصلاح شده در پوشش های پلیمری، می توان خواص نورکاتالیزوری را در پوشش ایجاد کرد. اگرچه نانوذرات سیلیکای اصلاح شده در مقایسه با نانوذرات tio2، خاصیت نورکاتالیزوری کمتری دارند، اما آسیب کمتری به ماتریس پلیمری وارد می‌کنند.