شبکه سازهای دی آکریلاتی بلندزنجیر و استفاده از اتصالات عرضی PEG درابرجاذب های کامپوزیتی پلی(پتاسیم آکریلات-آکریلیک اسید)-کایولن

در این پژوهش، شبکه سازهای دی آکریلاتی بلند زنجیر بر پایه ?،?- دیول های خطی تهیه و با استفاده از روش های طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته و زیرقرمز شناسایی شدند. در این میان، پلی اتیلن گلیکول دی آکریلات 1000 (pegda-1000) با بیشترین بازده (5/99 درصد) تهیه شد و با استفاده از آن، ابرجاذب های غیرکامپوزیتی و کامپوزیتی بر پایه پلی(پتاسیم آکریلات - آکریلیک اسید)- کایولن نیز تهیه شدند. اثر غلظت شبکه ساز بر خواص تورمی، ریولوژیکی و گرمایی- مکانیکی این هیدروژل ها مورد بررسی قرار گرفت. ظرفیت جذب و نگه داری آب به وسیله نمونه های کامپوزیتی (حاوی 38 درصد کایولن) بر خلاف انتظار از تورم نمونه های غیر کامپوزیتی بیشتر بود (حدود g/g600). این مشاهده بیشتر به نقش اختلالی کایولن در واکنش پلیمرشدن ارتباط داده شد. دمای انتقال شیشه ای با افزایش درصد شبکه ساز و هم چنین افزودن جز معدنی، به ترتیب تا حدود 10 و ?c 28 افزایش یافت. ساخت این ابرجاذب های پتاسیم دار، گام مقدماتی موثری در راستای دست یابی به ابرجاذب های ارزان تر و بادوام تر در زمینه کاربردهای کشاورزی تلقی می شود.