روشی ساده و موثر برای تقویت خواص مکانیکی داربست های کلاژنی به کمک پرتودهی با فرابنفش

کلاژن جز عمده پروتیینی بافت های غضروف، استخوان، پوست و بافت هم بند و نیز بخش عمده ماتریس خارج سلولی است. کلاژن نوع i ساختار پیچیده ای دارد، بدین ترتیب که از سه زنجیر پلی پپتیدی تشکیل شده که به دور هم پیچیده و ساختار مارپیچ میله ای شکلی را می سازند. کلاژن زیست ماده مهمی در بسیاری از کاربردهای مهندسی بافت به شمار می رود و می تواند به شکل های مختلفی مانند ژل، فیلم، اسفنج و فیبر ساخته شود. از این پلیمر به دلیل خواص ایمنی زایی کم و ارتقای رشد سلولی، به طور معمول به عنوان داربست برای مهندسی بافت استفاده می شود. متاسفانه، خواص مکانیکی ضعیف و سرعت تخریب ریاد داربست های کلاژنی منجر به ناپایداری آن می شود و کارکردن با آن را مشکل می سازد. با ایجاد اتصالات عرضی در کلاژن، پایداری ساختاری و سرعت تخریب آن را می توان با توجه به نیازهای مربوط تنظیم کرد. استحکام، سرعت جذب و زیست سازگاری زیست مواد کلاژنی بسیار متاثر از روش و مقدار شبکه ای کردن آنهاست. در این مطالعه، اثر پرتودهیuv بر داربست های کلاژنی بررسی شد. داربست های کلاژنی با روش خشکاندن انجمادی و در دمای انجماد °c80- ساخته شدند، سپس در معرض پرتودهی uv قرار گرفتند. اندازه تخلخل میانگین داربست ها با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترون پویشیm? 51/14±52/98 به دست آمد. داربست هایی که برای min 15 به کمک uv در nm 254 پرتودهی شدند، بیشترین استحکام کرنشی (% 98/0±37/17)، مدول یانگ (mpa 15/0±67/1) و بیشینه بار (cn 38/2±47/24) را داشتند. از آن جا که شکست جزیی ساختار کلاژن طبیعی بر چسبندگی، مهاجرت و تکثیر سلول ها روی داربست اثر می گذارد، زنجیر های کلاژن با روش رنگ نگاری sds-page بررسی شدند که در نهایت پس از پرتودهی زنجیر تخریب شده ای مشاهده نشد. در این مطالعه، پرتودهی uv به عنوان روشی سریع، آسان و قابل کنترل برای افزایش استحکام مکانیکی داربست های کلاژنی، بدون اثر تخریبی روی آنها معرفی شد.