اثر دما، آغازگر و پایدار‌کننده بر اندازه ذرات پلیمر در پلیمر‌شدن تعلیقی استیرن

توزیع اندازه ذرات پلیمر در فرایند پلیمر‌شدن تعلیقی نتیجه تعادل دینامیکی بین پدیده‌های شکست و چسبندگی است. عوامل متعددی روی سرعت های شکست و چسبندگی و درنهایت پایداری پلیمر‌شدن موثرند که از مهم ترین آنها می توان به نوع پایدار‌کننده و غلظت آن اشاره کرد. در این مطالعه اثر نوع و غلظت پایدار‌کننده، غلظت آغازگر و دما بر متوسط اندازه ذرات و توزیع آن در پلیمر‌شدن تعلیقی استیرن به‌ طور تجربی بررسی شده است. نتایج تجربی نشان داد، اثر پایدار‌کننده‌های پلیمری مانند پلی‌وینیل ‌الکل و پلی‌وینیل ‌پیرولیدون بر کاهش چسبندگی ذرات و باریک شدن توزیع آنها بیش از پایدار‌کننده معدنی تری‌کلسیم ‌فسفات است. با افزایش غلظت پایدار‌کننده اندازه متوسط ذرات کاهش یافت، درحالی که با افزایش غلظت آغازگر، اندازه متوسط ذرات و گستردگی توزیع آنها افزایش یافت. با کاهش دمای پلیمر‌شدن نیز ذراتی با اندازه متوسط کمتر و توزیع باریک تر به دست آمد.