بررسی اثر کیتوسان و نانوهیدروکسی آپاتیت بر خواص فیزیکی و شیمیایی ریزگوی های نانوکامپوزیتی بر پایه ژلاتین- کیتوسان- نانوهیدروکسی آپاتیت

در این پژوهش، اثر نسبت وزنی کیتوسان- زیست پلیمر و نانوهیدروکسی آپاتیت- زیست پلیمر روی اندازه و توزیع اندازه، مقدار گروه های nh2 و چگالی پیوندهای عرضی ریزگوی های ساخته شده از نانوکامپوزیتی بر پایه ژلاتین-کیتوسان- نانوهیدروکسی آپاتیت بررسی شده است. برای ساخت ریزگوی هاروش امولسیون آب- روغن به کار برده شد. واکنش ایجاد پیوندهای عرضی در ساختار ریزگوی ها با استفاده از کربودی ایمید انجام شده است. اندازه ذرات با استفاده از میکروسکوپ نوری و شکل شناسیریزگوی ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی پویشی مطالعه شد. میزان گروه های nh2 و چگالی پیوندهای عرضی با استفاده از روش رنگ سنجی با tnbs (2,4,6-trinitrobenzenesulfonic acid) بررسی شد. نتایج نشان می دهد، افزایش نسبت وزنی کیتوسان- زیست پلیمر باعث افزایش اندازه ذرات و کاهش یکنواختی آن، افزایش گروه های nh2 و افزایش چگالی پیوندهای عرضی در ساختار ریزگوی ها می شود. افزایش نسبت وزنی نانوهیدروکسی آپاتیت- زیست پلیمر باعث افزایش اندازه ذرات و افزایش یکنواختی آن، کاهش گروه های nh2 و کاهش چگالی پیوندهای عرضی در ساختار ریزگوی ها می شود. مطالعات sem نشان می هد، در نسبت های وزنی متوسط کیتوسان- زیست پلیمر و نانو هیدروکسی آپاتیت-زیست پلیمر ریزگوی ها دارای ساختاری کاملا یکنواخت است. در نسبت های بیشتر کیتوسان- زیست پلیمر ریزگوی ها دارای شکل شناسی کاملا ناهمگن و ترک دار می شوند.