مقایسه اثر نانولوله های تک دیواره و چنددیواره بر خواص و ساختار بلور پلی وینیلیدن فلویورید

نانولوله های تک دیواره و چنددیواره جداگانه با پلی)وینیلیدن فلویورید( در حالت مذاب مخلوط شدند. با استفاده از روش طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه مشخص شد که نانولوله های تک دیواره اثر چندانی بر تولید بلورهای بتا ندارد و حداکثر 14درصد بلور بتا در 3 درصد وزنی نانولوله تک دیواره تشکیل شد. دلیل این رفتار به ساختار صندلی سطح دیواره نانولوله تک دیواره نسبت داده شده است که شباهت کنفورماسیونی به بلور آلفا دارد. در نانولوله چنددیواره مشخص شد که 3درصد وزنی از این نوع نانولوله 39 درصد بلور بتا ایجاد می کند. دلیل این موضوع قطر خارجی بزرگ تر و سطح وسیع تر نانولوله چنددیواره در مقایسه با نانولوله های تک دیواره، ساختار سطحی زیگزاگ این نوع نانولوله و شباهت کنفورماسیونی آن به ساختار تمام ترانس بلور آلفا شناخته شد. سطح وسیع تر نانولوله های چنددیواره با توجه به تعداد کمتر آنها در مقایسه با نوع تک دیواره باعث اثر هسته زایی و تبلور پلیمر در ساختار بتا می شود. الگوی wxrd این نوع نانوکامپوزیت ها تفاوت زیادی با پلیمر خالص نشان نداد که با نتایج روش طیف سنجی زیرقرمز مطابقت دارد. خواص ریولوژیکی با ازدیاد درصد نانولوله ها افزایش نشان داد. با توجه به تعداد کمتر نانولوله های چنددیواره در مقایسه با نوع تک دیواره (در درصد وزنی یکسان) و گرانروی بیشتر نانوکامپوزیت های آنها نتیجه گرفته شد که برهم کنش های نانولوله های چنددیواره با بستر پلیمر قوی تر است.