کاربرد غشاهای لایه‌نازک پلی‌آمیدی دارای نانولوله‌های اصلاح‌شده منگنز اکسید برای حذف یون‌های سدیم و مس

فرضیه: امروزه با توسعه صنایع مختلف و تخلیه فاضلاب‌های صنعتی، آلودگی محیط‌زیست و منابع آبی به‌طور گسترده رو به افزایش است. فناوری غشایی روشی پیشرفته و امیدوارکننده برای تصفیه آب و پساب است که از این میان فناوری نانوفیلترکردن به‌طور گسترده در زمینه تصفیه آب و نمک‌زدایی آب دریا به‌کار گرفته می‌شود.روش‌ها: در این پژوهش، عملکرد غشاهای نانوفیلتری لایه‌نازک پلی‌آمیدی دارای نانولوله‌های منگنز اکسید و نانولوله‌های منگنز اکسید اصلاح‌شده بررسی‌ شده است. پس از سنتز آب‌گرمایی نانولوله، سطح داخلی آن‌ها با پلی‌دوپامین اصلاح‌شده و سپس عملکرد آن‌ها در غشاهای لایه‌نازک پلی‌آمیدی (از ‌نظر پس‌زنی یون‌های تک‌ظرفیتی و دوظرفیتی و شار عبوری) بررسی شد. یافته‌ها: ساختار نانولوله‌های اصلاح‌نشده و اصلاح‌شده با آزمون‌های طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (ftir)، اندازه‌گیری سطح ویژه (bet) و پراش‌سنجی پرتو x (xrd) تعیین شد. همچنین، شکل‌شناسی و ساختار غشاهای لایه‌نازک با میکروسکوپی الکترونی پویشی ارزیابی و عملکرد غشاها با اندازه‌گیری شار عبوری، زاویه تماس و مقدار پس‌زنی یون‌های سدیم و مس بررسی شد. غشای دارای %0.10 وزنی نانولوله اصلاح‌شده حداکثر مقدار شار آب خالص عبوری (l/m2h 18.6) را با افزایشی معادل %21.60 در مقایسه با غشا پایه نشان داد. آب‌دوست‌کردن نانولوله‌ها و ایجاد حفره‌های کوچک در سطح لایه‌نازک غشاها به افزایش شار عبوری منجر شده است، ضمن اینکه مسیر اضافی برای عبور آب از درون نانولوله‌ها نیز وجود دارد. حداکثر پس‌زنی یون سدیم (%97.02) برای غشای دارای %0.2 وزنی نانولوله اصلاح‌شده را می‌توان به قرارگیری نانولوله‌ها روی یکدیگر و ممانعت فضایی بیشتر، کاهش قطر داخلی نانولوله‌ها با پوشش‌دهی و عبور آب از درون نانولوله‌ها نسبت داد.

Thin Film Polyamide Membranes Containing Modified Manganese Dioxide Nanotubes for Removal of Sodium and Copper Ions

Hypothesis: Today, with the development of different indus tries and the disposal of untreated was tewaters, environmental pollution and pollution of water resources are increasing very rapidly. Membrane technology is an advanced and hopeful way to treat water and was tewater. Nanofiltration technology is widely used in water treatment and desalination of seawater.Methods: The performance of thin film polyamide membranes containing unmodified and modified manganese dioxide nanotubes was inves tigated. After hydrothermal synthesis of manganese dioxide nanotubes, the inner surface of the nanotubes was modified with polydopamine, and then, their performance in thin film polyamide membranes (in terms of monovalent/divalent ions rejection and permeation flux) was inves tigated.Findings: Unmodified and modified nanotubes were characterized by Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR), BrunauerEmmettTeller (BET) and Xray diffraction analysis (XRD). In addition, the morphology and s tructure of the thin film membranes were inves tigated by FESEM tes t and the performance of the membranes was s tudied in terms of permeation flux, contact angle and rejection of sodium and copper ions. The maximum pure water flux, 18.6 L/m2h, was obtained for the membrane containing 0.10 %wt modified nanotube; an increase of 21.88% compared to the neat membrane. Creation of tiny pores on the surface of the membranes through hydrophilic nanotubes resulted in higher flux while there are extra routes through the nanotubes for water permeation. The maximum rejection of sodium ion (97.02%) for the membrane containing 0.2 %wt modified nanotubes could be related to the s tacking of the nanotubes and more spatial hindrance, reduction in the diameter of the nanotube due to the coating and permeation of water through the nanotubes.