چسب بر پایه پلیمر سیلانی اصلاح‌شده: اثر روش‌های عمل‌آوری زیرلایه آلومینیمی و ضخامت لایه چسب بر دوام و استحکام اتصال چسب

فرضیه: چسب‌های درزگیر بر پایه پلیمر سیلانی اصلاح‌شده، به‌دلیل کاربردهای مختلف و قابلیت مطلوب، سهم عمده‌ای از بازار مصرف را به خود اختصاص داده‌اند.روش‌ها: به‌منظور تعیین پارامترهای بهینه فراوری، مراحل مختلف عمل‌آوری سطح زیرایند آلومینیمی شامل چربی‌زدایی، سمباده‌زنی و اعمال آستری بررسی شد. در این راستا، عملکرد چهار نوع چربی‌زدا و دو نوع آستری پایه سیلانی ارزیابی شدند. همچنین، ضخامت بهینه لایه چسب برای دست‌یابی به حداکثر استحکام اتصالات چسبی تعیین شد. اثر نوع محلول چربی‌زدا و آسترهای پایه سیلانی بر استحکام چسبندگی چسب درزگیر، با آزمون استحکام برشی هم‌پوشان ارزیابی شد. اثر ضخامت لایه چسب بر استحکام چسبندگی و چقرمگی شکست با آزمون‌های استحکام برشی هم‌پوشان و استحکام گسستگی بررسی شد. یافته‌ها: ضخامت بهینه لایه چسب، بر اساس نتایج استحکام برشی 0.5mm و بر اساس نتایج چقرمگی شکست 1.25mm تعیین شد. کاهش استحکام اتصال چسبی در ضخامت‌های بیشتر را می‌توان به حبس حباب هوا در لایه چسب و اثر کمتر زیرایند نسبت داد. همچنین، حداقل الزامات عمل‌آوری سطح آلومینیم، چربی‌زدایی و سمباده‌زنی سطح تعیین شد که موجب تغییر نوع شکست از چسبی به هم‌چسبی شد. به‌کارگیری دو نوع آستری سیلانی دارای گروه اپوکسی، گلیسیدوکسی‌پروپیل ‌تری‌متوکسی‌سیلان، (gps) و گروه آمین، تری‌اتوکسی‌سیلیل پروپیل آمین (aps)، بر بهبود دوام اتصال چسبی، حتی پس از گذشت 2500h پیرسازی چرخه‌ای موثر شناخته شد.

Modified Silane Polymer Adhesive: Effect of Aluminum Substrate Treatment Methods and the Adhesive Thickness on Adhesive Durability and Joint Strength

Hypothesis: Adhesives and sealants based on modified silane polymer (MS polymer) are increasingly gaining market share in adhesive and sealant market place due to their desirable performance in various applications. Methods: In order to find the most optimal adhesive processing parameters, different stages of aluminum surface treatment in three stages were investigated, including the surface degreasing, sanding and priming. In this manner, the performance of four different types of degreasing agents and two kinds of silanebased primers were investigated individually. The optimum bond line thickness was also determined through adhesive joint shear strength. The effect of different degreasing agents and silanebased primers were evaluated through lapshear strength. The effect of adhesive layer thickness was studied through lapshear strength and cleavage strength tests.Findings: Optimum bond line thickness was determined at 0.5 mm based on the results of the adhesive shear strength, whereas the results of the fracture toughness indicated 1.25 mm as the optimum adhesive layer thickness. The lower adhesive strength in thicker bond lines may well be due to the possible formation of air traps and lower constrained effect of the substrate. Therefore, the least requirements for aluminum surface treatment was surface degreasing followed by sanding which results in a transition from adhesive fracture mode to cohesive fracture. The use of two kinds of silanebased primers containing the amine group, triethoxy silylpropylamine (APS) and the other with epoxy group, glycidoxypropyl trimethoxysilane (GPS) was more efficient in improving joint durability even after 2500 h cyclic aging with the more pronounced results for the APS.