ارزیابی اثر کاربرد پلیمرهای ابر جاذب بر ظرفیت نگهداشت و پتانسیل آب بر سه نوع بافت خاک

امروزه از جمله راهکارهای افزایش بازده آبیاری درمناطق خشک و نیمه خشک استفاده از مواد جاذب رطوبت است . پلیمرهای ابر جاذب می توانند آب حاصل از آبیاری و بارندگی را جذب نموده و از فرونشست عمقی آن جلوگیری کنند . در پژوهش حاضر ، آثار متفاوت حاصل از عمل آوری های بکار گرفته شده از دو نوع ابر جاذب سنتزی ( پی آر 3005آ و سوپر آ بی آ 100) بر سه نوع بافت خاک ( سبک ، متوسط و سنگین ) در چهار سطح استفاده ( 2 ، 4 ، 6 و 8 گرم پلیمر در کیلوگرم خاک ) بر پارامترهای منحنی مشخصه رطوبت خاک حاصل از برازش دو مدل retc و rosetta و انواع تخلخل خاک بررسی شده است . نتایج حاصل ازدو مدل برازش مدلهای برنامه retc نسبت به مدل rosetta برازش بهتری نشان می دهند . تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد که بین دو پلیمر با هم ، با نمونه شاهد و بین سطوح استفاده اختلاف معنی داری در سطح یک درصد وجود دارد . در افزایش انواع تخلخل اثر کاربرد پلیمرها در بافت شنی به علت درجه تورم بیشتر پلیمرها در این خاکها چشمگیرتر بود و باعث افزیش تخلخل مویین به میزان برابر نسبت به نمونه شاهد و کاهش تخلخل تهویه ای شد .