ساخت و بررسی غشای کامپوزیتی فیلم نازک پلی‌آمینی بر پایه پلی(2، 5-بنزیمیدازول) با پایداری شیمیایی زیاد

فرضیه: با وجود کاربرد گسترده غشاهای نانوفیلترکردن در محلول‌های آبی، قابلیت استفاده آن‌ها در تصفیه حلال‌های آلی نیز جالب توجه است. با وجود این، هنوز چالش توسعه غشاهای نانوفیلترکردن پلیمری مقاوم در برابر حلال به منظور استفاده در محدوده گسترده‌ای از حلال‌های آلی وجود دارد. پلیمرهای بسیاری با مقاومت زیاد در برابر حلال‌ها وجود دارند که از این میان می‌توان به پلی‌ایمید (pi) و پلی‌بنزیمیدازول (pbi) اشاره کرد که برای ساخت لایه ‌نگه‌دارنده غشاهای مقاوم در برابر حلال استفاده می‌شوند. پلی(5،2بنزیمیدازول) (abpbi) نوعی پلیمر با ساختار شیمیایی مشابه یا حتی بهتر نسبت به پلی‌بنزیمیدازول است. روش‌ها: ابتدا پلیمر پلی(5،2بنزیمیدازول) با خلوص زیاد سنتز شد. در مرحله بعد، غشاهای abpbi و پلی‌وینیلیدن فلوئورید (pvdf) سنتز شدند. غشاهای کامپوزیتی فیلم نازک (tfc) پلی‌آمینی با روش پلیمرشدن بین‌سطحی و از واکنش بین پلی‌اتیلن ایمین (pei) و سیانوریک ‌کلرید به‌دست آمدند. در پایان، ساختار، خواص فیزیکی و شیمیایی، پایداری شیمیایی و عملکرد غشاهای پایه و کامپوزیتی فیلم نازک حاصل از پلیمر abpbi با غشاهای حاصل از pvdf مقایسه شدند.یافته‌ها: آزمون‌های پایداری شیمیایی شامل حل‌پذیری، مقدار ژل و درجه تورم حاکی از پایداری بسیار زیاد غشای abpbi بوده است. درجه تورم در حلال‌های اتانول، متانول و نرمال هگزان برای غشای پایه abpbi  به ترتیب 0.0132، 0.175 و 0.01 و برای pdvf  به ترتیب 0.9، 0.808 و 0.34 بوده است. شار عبوری آب از غشاهای پلی‌آمینی abpbipa و pvdfpa  به ترتیب برابر با 20 و 26kg/m2.h و مقدار پس‌زنی محلول آبی دارای 10ppm رنگ‌دانه بلور بنفش به ترتیب برابر 85 و %81 بود.