عامل‌دارکردن پلی(‌وینیل الکل) و کوپلیمر اتیلنوینیل الکل با گروه‌های عاملی واکنش‌پذیر مختلف: سنتز و شناسایی

یافتن روش‌های جدید اصلاح شیمیایی پلیمرها، رویکردی جالب برای تغییر خواص و در نتیجه کاربرد نهایی آن‌هاست. پلی(وینیل الکل) (pva) و کوپلیمر اتیلنوینیل الکل (eva) به دلیل وجود گروه‌های هیدروکسیل در ساختار خود، گزینه‌های مناسبی برای بررسی عملی انواع اصلاح شیمیایی به‌شمار می‌آیند. پلی(وینیل الکل) با استفاده از آکریلویل کلرید در حلال 1متیل2پیرولیدون (دمای معمولی) و مالئیک انیدرید در حلال دی‌متیل سولفوکسید (دمای c°100) عامل‌دار شد. کوپلیمر اتیلنوینیل الکل نیز با استفاده از کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید از واکنش استری‌شدن در حلال 1متیل2پیرولیدون و دمای معمولی عامل‌دار شد. افزون بر این، گروه‌ بنزایمیدازول از واکنش جانشینی کوپلیمر اتیلنوینیل الکل آلفابرموایزوبوتیریل‌دارشده با نمک سدیم 2مرکاپتوبنزایمیدازول در حلال تتراهیدروفوران (دمای 80c°) وارد ساختار کوپلیمر شد. ساختار پلیمرهای اولیه و اصلاح‌شده به‌وسیله آزمون‌های مختلف مانند طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه  (ftir) و طیف‌سنجی رزونانس مغناطیسی هسته پروتون (1h nmr) بررسی و تجزیه ‌و تحلیل شدند. پلی(وینیل الکل) با استفاده از آکریلویل کلرید و مالئیک انیدرید به ترتیب 9.31 و %46.28 مولی و کوپلیمر اتیلنوینیل الکل با استفاده از کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید به ترتیب 71.50 و %63.46 مولی عامل‌دار شدند. نتایج به‌دست آمده نشان داد، روش‌های استفاده شده به عامل‌دارشدن زیاد پلیمرها منجر می‌شود و گزینه‌های مناسبی برای عامل‌دارکردن این دسته از پلیمرها هستند. افزون بر این، برای پیش‌بینی رفتار پلیمرهای عامل‌دارشده، پارامتر انحلال‌پذیری کلی و مولفه‌های آن (قطبی، پراکنشی و پیوند هیدروژنی) با استفاده از روش‌های مشارکت گروه‌های عاملی hoy و hoftyzervan krevelen محاسبه شدند. محاسبات نشان داد، دی‌متیل استامید برای پلی(وینیل الکل) آکریلوییل‌دارشده (apva)، پلی(وینیل الکل) کربوکسی وینیل‌دارشده (cvpva) و کوپلیمر اتیلنوینیل الکل و استون برای کوپلیمرهای اصلاح‌شده با کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید و کوپلیمر آزول‌دارشده بهترین حلال از میان حلال‌های بررسی‌شده هستند که با نتایج تجربی مطابقت خوبی داشت.