مروری بر عوامل پخت تاخیریگرمایی رزین اپوکسی

رزین‌های اپوکسی به دلیل خواص فیزیکی و مکانیکی و نیز مقاومت گرمایی، الکتریکی و شیمیایی خوب، به‌طور گسترده در صنایع کامپوزیت، هوافضا، ساختمان، الکترونیک، چسب و پوشش به‌کار گرفته می‌شوند. رزین‌های اپوکسی برای پخت‌ به‌ مواد شیمیایی نیاز دارند که عوامل پخت یا سخت‌کننده نامیده می‌شوند. این مواد، شرایط فراورش و خواص نهایی سامانه رزین را تحت تاثیر قرار می‌دهند. در حالت کلی، عوامل پخت اپوکسی‌ها را می‌توان به دو گروه معمولی (پخت محیطی یا پخت گرمایی) و تاخیری دسته‌بندی کرد. افزودن عوامل پخت معمولی به رزین برای انجام واکنش‌های شبکه‌ای‌شدن حتی در دمای محیط، سبب افزایش تدریجی گرانروی می‌َشود و در نهایت رزین ژل شده و پخت می‌شود. اما، عوامل پخت تاخیری پس از افزوده‌شدن به رزین در دمای محیط واکنشی انجام نمی‌دهند و گرانروی آمیزه تغییر نمی‌کند، بنابراین، برای تهیه سامانه‌های تک‌جزئی رزین اپوکسی استفاده می‌شود. این عوامل پخت در شرایط معمول فعال نیستند و با رزین واکنشی نمی‌دهند. اما، با اعمال محرک خارجی مانند نور و گرما فعال می‌شوند. از آنجا که مهم‌ترین محرک خارجی گرماست، بنابراین عوامل پخت تاخیری از پرکاربردترین و رایج‌ترین عوامل پخت تاخیریگرمایی هستند. عوامل پخت تاخیریگرمایی شامل عوامل پخت تاخیری دارای هیدروژن فعال، کاتالیزی و محافظت‌شده با گروه‌های شیمیایی و میکروکپسولی‌‌ها هستند. عوامل پخت محافظت‌شده با گروه‌های شیمیایی عوامل پخت دارای هیدروژن فعال معمولی هستند که با گروه‌های شیمیایی محافظت می‌شوند. انتخاب نوع سامانه تاخیری موضوع مهمی بوده و بر شرایط فراورش و خواص نهایی رزین پخت‌شده بسیار اثرگذار است. در این مقاله آخرین یافته‌ها در این باره مرور شده است.