ارتباط زیست‌تخریب‌پذیری با شکل‌شناسی و خواص مکانیکی آمیخته‌های پلی‌اولفین الاستومر-نشاسته

در این مطالعه، اثر وجود نشاسته بر خواص پلی‌اولفین الاستومر (poe) بررسی شد. بدین منظور، برای تهیه آمیخته‌های پلی‌اولفین الاستومر-نشاسته (poe/s) از روش اختلاط مذاب بهره گرفته شد. آمیخته‌ها با مخلوط‌کن داخلی آزمایشگاهی تهیه شدند. برای بررسی نقش نشاسته در خواص این آمیخته‌ها از مقادیر وزنی متفاوت نشاسته 15، 25، 35، 45 و %55 استفاده شد. در ادامه خواص مکانیکی، شکل‌شناسی و زیست‌تخریب‌پذیری آمیخته‌ها ارزیابی شد. با توجه به اختلاف ساختاری poe که غیرقطبی است و نشاسته که ساختار شیمیایی قطبی دارد، از کوپلیمر پلی‌اولفین الاستومر-مالئیک انیدرید (poe-g-mah) برای بهبود سازگاری استفاده شد. بررسی سازگاری آمیخته با آزمون طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (ftir) انجام شد. با افزایش مقدار نشاسته در آمیزه، تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem)، افزایش اندازه فاز پراکنده را نشان داد که پس از افزودن poe-g-mah به دلیل سازگاری بیشتر فازها، اندازه فاز نشاسته کاهش یافت. نتایج آزمون رئولوژی بیانگر افزایش گرانروی مختلط، مدول اتلاف و مدول ذخیره پس از افزودن سازگارکننده به آمیخته بود. استحکام کششی و ازدیاد طول تا پارگی با افزودن نشاسته، کاهش یافت. مقایسه نمونه‌های با و بدون سازگارکننده نشان داد، نمونه‌های دارای سازگارکننده استحکام کششی بیشتر و ازدیاد طول تا پارگی کمتری نسبت به نمونه های بدون سازگارکننده دارند. نتایج زیست‌تخریب‌پذیری نیز نشان داد، در آمیخته‌های دارای %15 وزنی نشاسته مقدار تخریب آمیخته بسیار اندک است و با افزایش مقدار نشاسته، مقدار تخریب افزایش می‌یابد و نمونه‌های دارای سازگارکننده دچار تخریب کمتری می‌شوند.