بررسی بازدارندگی تخریب زیستی نوعی پیوند دهنده پلی یورتان با بکارگیری برخی عوامل شیمیایی

در این پژوهش، هدف جلوگیری از تخریب زیستی ( باکتریایی)، یک نوع پیوند دهنده پلی یورتان پلی اتری ( مورد استفاده درصنایع نظامی) به وسیله 8 گونه باکتریایی به نامهای : سود موناس آثروژینوزا، سودوموناس پوتیدا، نوکاردیا بروی کاتنا، کورینه باکتریوم فلاوی سنس، کورینه باکتریوم پرمتابولوم، بروی باکتریوم دیواریکاتوم، میکروکوکوس رزئوس و میکروکوکوس لتوس، با بکارگیری چند روش است.روش اول شامل پوشاندن سطح پلیمر به وسیله عوامل شیمیایی ضد میکروبی یا به عبارت دیگر بازدارنده های غیر رقابتی برای به تاخیر انداختن چسبندگی باکتریایی یا جلوگیری کامل از چسبندگی به سطح پلیمر با استفاده از محلولهای آهن (iii) کلرید، سدیم هیپوکلریت و سدیم بی کربنات و روش دوم ایجاد خاصیت ضد میکروبی در پلیمر، به وسیله ترکیب کردن مواد اصلی تشکیل دهنده پلیمر با عامل ضد میکروبی ( با غلظت کشنده باکتری عامل) در طی فرایند تولید پلیمر است. در این روش از محلول آهن (ii) سولفات استفاده شده است. بررسی تخریب باکتریایی پلی یورتان مورد نظر به کمک باکتریهای مورد آزمایش و عدم تخریب آن در مجاورت عوامل پایدار کننده در برابر حمله میکروبی با روش طیف سنجی atr-ftir انجام گرفت. در این پژوهش به منظور ارزیابی بهتر نتایج، پلی یورتان به عنوان تنهامنبع کربن و انرژی تحت تاثیر تعلیق باکتریایی قرار گرفت، زیرا در غیر این صورت تولید آنزیمهای تخریب کننده در سطح بالایی تحریک می شود و سرعت تخریب افزایش می یابد.