اثر پلی الکترولیتهای پلی متاکریلیک اسید بر پایداری سامانه های تعلیقی آلومینایی

برای تولید قطعه خام سرامیکی با ریز ساختار مطلوب و چگالی بیشتر آنچه اهمیت دارد وجود تعلیقی پایدار با بیشترین میزان بارگذاری سرامیک است که در عین حال گرانروی مناسب برای جاری شدن و قالبریزی را داشته باشد. در این پژوهش، پایداری سامانه های تعلیقی آبی آلفا - آلومینایی در مجاورت نمکهای na+ و nh4+ پلی متا کریلیک اسید به عنوان پلی الکترولیت بررسی شد و درباره اثر پارامترهای مختلفی نظیر مقدار پلی الکترولیت اضافه شده به تعلیق، میزان بارگذاری پودر سرامیک، مقدار شتابدهنده فرایند پلیمر شدن از سیستم قالبریزی ژل یعنی تترا متیل دی آمین و مدت زمان استفاده از تکان دهنده فراصوتی بر پایداری تعلیقهای الومینایی مطالعه شد. مقدار بهینه از پلی متاکریلیک اسید ( هر دو نمک آن ) برای رسیدن به حداکثر پایداری و حداقل گرانروی معین شد که برای هر دو نمک مقداری برابر با 3/0 میلی لیتر به ازای 100 گرم پودر خشک است. نتایج آزمایش نشان می دهد که افزایش بارگذاری پودر سرامیک درتعلیق باعث افزایش گرانروی تعلیق صرفا در سرعتهای برش پایین می شود مقدار بحرانی temed اضافه شده به تعلیق دارای پلی الکترولیت 4/0 به ازای 100 گرم پودر خشک است. بالای این مقدار ph گرانروی تعلیق به سرعت افزایش می یابد. مدت زمان استفاده از تکان دهنده فراصوتی به منظور افزایش پراکندگی پودر در تعلیق محدودیت دارد وبالاتر از این حد، گرانروی تعلیق با شیب ثابتی افزایش می یابد (mpa 42/1) . با استفاده از نتایج حاصل، تعلیق سیالی با بارگذاری 53 درصد حجمی ( بیشتر از 80 درصد وزنی) از پودر آلومینا تهیه شد که برای تهیه قطعه به روش قالبریزی ژل مورداستفاده قرار گرفت. عکسهای برداشت شد ه به وسیله میکروسکوپ الکترون پویشی بخوبی اثر پلی الکترولیت را در افزایش چگالی قطعه خام و همگن سازی ساختار آن در مقایسه با تعلیقهایی که در آنها از پلی الکترولیت استفاده نشده است نشان می دهد.