تاثیر رژیم های مختلف آبیاری و شوری بر عملکرد گندم در منطقه گرگان

در این تحقیق اثر کمیت و کیفیت های مختلف آب آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در منطقه شمال شرقی آق قلا از توابع شهرستان گرگان مورد بررسی قرار گرفت . چهار سطح مقدار آب شامل (w1)50, (w2)75, (w3)100 , (w4)125 درصد نیاز گیاه به همراه چهار سطح شوری شامل (s1)1/6, (s2)7/9, (s3)10/8, (s4)13/6 دسی زیمنس بر متر با سه تکرار در یک آزمایش کرت ها خرد شده به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با عامل اصلی رژیم های آبیاری و عامل فرعی شوری در شرایط مزرعه ای به اجرا در آمده است . نتایج نشان می دهد که عملکرد گندم تحت تاثیر رژیم های مختلف آبیاری و شوری بر تعداد خوشه بی تاثیر و بر وزن دانه و تعداد دانه د رخوشه موثر شده اند . مقدار مصرف فصلی آب توسط گیاه با افزایش مقدار آب آبیاری ، افزایش ولی با افزایش مقدار شوری کاهش یافته است . به طوری که در تیمار چهارم آبیاری w4 مقدا رآب مصرف شده توسط گیاه در تیمار s4 معادل 88 درصد تیمار s1 بود . توزیع فصلی رطوبت وشوری در پروفیل خاک نشان داد که با افزایش شوری مقدار رطوبت در خاک افزایش یافته و بیشترین تغییرات آن در لایه سطحی خاک اتفاق افتاده است کاربرد آب شور در کلیه تیمارها باعث شده است تا بهره وری تولید به ازای مصرف آب شیرین افزایش یابد. در تیمار w3s4 کارایی مصرف آب بر اساس مصرف کل از 8/9 به 9/20 کیلوگرم در هکتار به ازای هر میلی متر مصرف آب غیر شور افزایش یافته است .