ارزیابی و بهبود عملکرد هشت شبکه آبیاری کشور با انجام تحلیل حساسیت در مدلهای تحلیل پوششی داده ها

روش های معمول ارزیابی عملکرد شبکه های آبیاری بعلت عدم ارائه استانداردهای کمی عملکرد ، چندان موجب بهبود عملکرد شبکه ها نشده اند . در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها به ارزیابی و تعیین استانداردهای عملکرد هشت شبکه آبیاری پرداخته شده و کارآیی نسبت به استاندارد به دست آمده است . این ارزیابی برای مجموعه کل سیستم شامل شرکت بهره برداری و شبکه آبیاری و شرکت های بهره برداری آنها به تفکیک از دیدگاه های مختلف نهاده ای ، ستاده ای ، اشتغل زایی و درآمدزایی انجام گرفته است . سپس برای تعیین راه کارهای بهبود عملکرد آن ها با انجام تحلیل حساسیت روی عوامل ورودی سیستم ها میزان تاثیر هر یک روی بهبود کارایی بصورت کمی مشخص شدهاست . از نتایج حاصله می توان نتیجه گرفت که شبکه زایند رود و شرکت بهره برداری مربوطه دارای بیشترین کارایی بوده و شبکه های میناب و ورامین و شرکت های بهره برداری مربوطه دارای کمترین کارایی می باشند . همچنین نتیجه کلی حاصله از این تحقیق حاکی ازآن است که برای ارتقا عملکرد در اغلب شبکه ها اولویت سرمایه گذاری روی کل سیستم می باشد . نتایج تحلیل حساسیت روی شبکه میناب نشان می دهد که کاهش هیچکدام از شاخص های ورودی به تنهایی تا مقدار متناظر آن در واحد مرجع باعث کاراشدن کامل واحد میناب نمی گردد ، ولی کاهش شاخص های ماشین آلات ، شبکه ، پرسنل و هزینه تا مقادیر متناظر آنها در واحد مرجع بترتیب با میزان کارایی 561/0،‌ 548/0، 472/0، 278/0 بیشترین تاثیر را بر بهبود عملکرد سیستم نشان داده اند بدین ترتیب با استفاده از روش dea و تحلیل حساسیت روی آن می توان علاوه بر رتبه بندی واحدها و تعیین اولویت های کلی بهبود عملکرد راه کارهای جزئی و تاثیر کمی آنها را بر ارتقا عملکرد مشخص کرد.