بررسی تاثیر شوری های آب زیرزمینی و سطوح ایستایی روی عملکرد و اجزاء عملکرد ارقام مختلف گندم

این تحقیق در قالب طرح آماری اسپلیت پلات ، شامل کرت های اصلی ، 3 رقم گندم اترک ، تجن و رسول و کرت های فرعی اولیه ، 3 نوع شوری آب زیر زمینی یک ، پنج و ده دسی زیمنس برمتر و کرت های فرعی ثانویه ، 3 سطح ایستابی سی ، شصت و نود سانتی متری از سطح خاک در 4 تکرار دورن گلدان ، زیر یک سقف شیشه ای اجرا شد . نتایج نشان داد که شوری آب زیرزمینی ، و سطح ایستابی بالا، تعداد پنجه ، تعداد دانه در سنبله ، تعداد سنبلچه های بارور ، ارتفاع گیاه ، وزن هزار دانه ، عملکرد بیولوژیکی ، وعملکرد دانه گندم را کاهش و شاخص برداشت را به صورت معنی داری افزایش می دهند . همچنین تاثیر رقم گندم بر اجزا یاد شده معنی دار بدست آم . در میان صفات اندازه گیری شده عملکرد بیولوژیکی و بعد از آن تعداد پنجه بعنوان جز موثر از بیشترین و وزن هزار دانه از کمترین همبستگی با عملکرد دانه برخوردرا بودند . در تجزیه مسیر نیز مشخص شد که عملکرد بیولوژیکی بیشترین اثر مستقیم مثبت را بر عملکرد دانه گندم به جا گذاشته است . همچنین عملکرد بیولوژیکی از طریق تاثیر بر تعداد پنجه ، اثر خود را بر عملکرد دانه نشان داد علاوه بر این نتایج ، در سطوح بالای شوری سطح ایستابی کمترین مقدار عملکرد دانه بدست آمد به به هر روی این تحقیق نشان داد که در سطوح ایستابی 30، 60 و 90 سانتی متری از سطح خاک کیفیت آب زیرزمینی چه مناسب و چه نامناسب باشد ، کاشت گندم رقم تجن از ارجحیت و اولویت خاصی برخوردار است . همچنین بررسی رابطه عملکرد و اجزا عملکرد در قالب یک معادله رگرسیون چند گانه نشان داد که تنها دو جز یعنی عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت در تمام مقادیر شوری آب زیرزمینی و سطح ایستابی سهم بسیار قابل توجهی از کل تغییرات مربوط به عملکرد دانه گندم را توجیه می کنند.