تأثیر محلول پاشی سولفات آهن و اسید سیتریک بر خواص کمی و کیفی گوجه فرنگی رقم اوربانا

گوجه فرنگی با نام علمی lycopersicon esculentum mill. یکی از سبزی هایی است که کشت و پرورش آنچه در محیط کنترل شده و چه در هوای آزاد درحال گسترش است. کلروز آهن یکی از عوامل محدود کننده رشد این گیاه در خاکهای آهکی می باشد. برای همین منظور پژوهشی مزرعه ای برای بررسی اثرات محلول پاشی سولفات آهن و اسیدسیتریک روی گوجه فرنگی رقم اوربانا انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 4×4 در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل 4 سطح آهن( 0، 100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) و 4 سطح اسید سیتریک (0، 500، 1000 و 1500 میلی گرم در لیتر) بود که محلول پاشی در دو نوبت 25 و 50 روز بعد ازانتقال نشا به زمین اصلی انجام گرفت. عملکرد، زودرسی، اسید قابل تیتره شدن، مواد جامد محلول و ویتامین ث میوه و همچنین کلروفیل، ph و سطح برگ به عنوان پاسخهای گیاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای آهن و اسید سیتریک میزان عملکرد، مواد جامد محلول و میانگین وزن میوه را تحت تاثیر قرار نداد. با افزایش مصرف اسید سیتریک تا 1500 میلی گرم در لیتر و آهن تا 300 میلی گرم در لیتر میزان کلروفیل برگ افزایش یافت و بیشترین میزان کلروفیل در تیمار 300 میلی گرم در لیتر آهن مشاهده شد و این نشان دهنده ارتباط آهن با کلروفیل برگ است. محلول پاشی با سولفات آهن اثرمعنی داری در کاهش ph عصاره برگ نشان نداد در حالیکه تیمار با اسید سیتریک ph عصاره برگ را کاهش داد و کمترین میزان در 1500 میلی گرم در لیتر اسید مشاهده شد. این کاهش ph باعث فعال شدن آهن برگ شده و در نتیجه باعث افزایش سنتز کلروفیل گردید. بنابراین، محلول پاشی با اسید سیتریک تا اندازه ای می تواند از طریق فعال کردن آهن برگ اثر کمبود آهن را تعدیل نماید.