مطالعه اکولوژیک ودینامیزم جمعیتی خانواده گاوسانان در پارک ملی گلستان

مطالعه اکولوژیک و دینامیزم جمعیت خانواده گاوسانان در پارک ملی گلستان روی گونه های قوچ و میش ، کل و بز و آهو به کمک مشاهدات میدانی و تست های آماری غیر پارامتریک کروسکال - والیس و آزمون u صورت گرفت . نتایج نشان می دهد که مناطق آلمه ، دره خشک و دگرمانلی از نظر تراکم اوریال مشابه بوده و از نظر ساختار جمعیتی و میزان بره زایی بهترین جمعیت قوچ و میش در مرکز و بعد مناطق جنوبی پارک است در حالیکه جمعیت های شرقی پارک بسیار شکننده وجوان است به علت فشار بیش از اندازه شکارچیان و سهولت دسترسی متخلفین در این منطقه . همچنین با مطالعه 17 لاشه اوریال مشخص شد که بیشترین میزان شکار توسط پلنگ 7 مورد و در مرحله بعد گرگ 3 مورد می باشد ولی حداکثر 24 درصد اوریالها توسط این دو صیاد اصلی شکار می شوند و بقیه مرگ و میرها بواسطه متخلفین وعوامل طبیعی است . زاد آوری کل و بز در چهار منطقه مورد مطالعه چند عباس ، آدام چاغران ، دگرمانلی و تونل - آق سو یکسان بوده و اکثر مناطق پارک ملی گلستان برای کل و بزها شرایط زیست محیطی یکسانی دارد ، امید زندگی و طول نسل حدود 5 سال ، ضریب رشد جمعیت 135/0 ، نسبت جنسی 2 ماده به 1 نر و میزان بقای متوسط سالانه کل و بزها 78/0 است . به عبارت بهتر ، جمعیت پازنها در مناطق مورد مطالعه از نظر طول نسل ، ضریب رشد ، میزان بقا و نسبت جنسی یکسان است یعنی تاثیر عوامل محیطی وانسانی روی جمعیت یکنواخت است . جمعیت آهوان پارک ملی گلستان دارای ضریب رشد 156/0 و طول نسل 7/3 سال بوده و امید زندگی اهوان ماده 4/0 سال بیشتر از نرهاست . همچنین اختلاف معنی داری بین گله های آهو از نظر تعداد بره ها وجود ندارد و ماندگاری نوزادان با احتمال 95 درصد در پاییز کمتر از بهار است .