تاثیر تنش شوری(کلرید سدیم)بر رشد و تثبیت بیولوژیک نیتروژن در یازده رقم سویا

تاثیر شوری( کلرید سدیم) بر رشد و تثبیت نیتروژن در یازده رقم سویا به نام های هیل ، b.p,l.b.k. ، هاگ، دیر، گرگان 3، سحر، هابیت ، ویلیامز، l.w.k. , j.k. در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی همراه با تیمارهای لصفر، 60، 30 و 80 میلی مول کلرید سدیم در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در محیط کشت شنی و آبیاری با محلول غذایی هوگلند بدون نیتروژن انجام شد. گیاهچه ها بعد از 60 روز برداشت شده و سطح برگ ، وزن خشک قسمت هوایی و ریشه تعداد گروه ووزن خشک گره در هر بوته درصد و عملکرد نیتروژن اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری سطح برگ وزن خشک قسمت هوایی و ریشه تعداد گره و وزن خشک گره در هر بوته درصد و عملکرد نیتروژن کاهش می یابد. در بین صفات اندازه گیری شده سطح برگ و وزن خشک گره با افزایش شوری، کاهش بیشتری را نسبت به سایر صفات نشان دادند. مقایسه میانگین صفات اندازه گیری شده در ارقام مختلف نشان داد که ارقام دیر و گرگان 3 از نظر تولید گره، سطح برگ، ماده خشک هر بوته و درصد عملکرد نیتروژن بهتر از سایر ارقام هستند در حالیکه ارقام l.w.k و b.p کمترین مقدار را دارا بودند. بررسی میزان تحمل به شوری ارقام از طریق محاسبه شاخص حساسیت هر رقم نشان داد که ارقام دیر و هیل بیشترین و ارقام l.w.k و ویلیامز کمترین تحمل را نسبت به شوری دارند. با توجه به تولید ماده خشک زیاد ارقام دیر و گرگان 3 و کمتر بودن حساسیت رقم و هیل می توان از سه رقم دیر، گرگان 3 و هیل در برنامه های اصلاحی استفاده نمود.