بررسی تاثیر سولفات روی بر عملکرد دو رقم برنج در شرق مازندران

کشت طولانی مدت در اراضی شالیزاری همراه با مصرف کودهای شیمیایی ازته و فسفاته و عدم مصرف سایر عناصر غذایی مورد نیاز گیاه و همچنین وجود محدودیت های ذاتی در خاک، منجر به افزایش و تجمع فسفر قابل جذب و کاهش مقدار روی قابل جذب در خاک شده است. در استان مازندران رقم پرمحصول ندا و رقم محلی طارم از ارقام عمده تحت کشت محصول استراتژیک برنج به شمار می روند. گزارشات متعدد حاکی از حساسیت گیاه برنج به کمبود روی است. کمبود روی تحت شرایط غرقاب در خاک های سدیمی، آهکی، آلی و در خاک هایی که زهکشی ضعیفی دارند معمول است. به منظور بررسی تاثیر سولفات روی (znso4,7h2o) بر عملکرد دو رقم برنج ندا و طارم آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 11 منطقه از شرق مازندران به اجرا گذاشته شد. ازمایش در 8 منطقه بر روی رقم پر محصول ندا و در سه منطقه روی رقم محلی طارم اجرا گردید. تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش متشکل از سطوح 0، 50، 100 و 150 کیلوگرم سولفات روی در هکتار با سه تکرار بودند. عملیات آماده سازی زمین مطابق عرف زارعین انجام شد و در کرت هایی به ابعاد 4×3 متر 165 بوته نشا گردید. در مرحله برداشت 80 بوته برداشت شده و عملکرد برحسب رطوبت استاندارد 14 درصد محاسبه شد. نتایج این تحقیق نشان داد که در رقم ندا با اعمال تیمارهای مختلف در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری وجود داشته و نسبت به شاهد اختلاف عملکرد 6/11 درصدی مشاهده گردید. عدم اختلاف معنی دار در منطقه بشل به بالا بودن مقدار روی قابل جذب اولیه در خاک نسبت داده می شود و بالعکس پایین بودن مقدار اولیه روی قابل جذب در منقطه ارطه باعث شد تا هر سه تیمار مصرف روی عکس العمل مثبت نشان داده و اختلاف معنی داری با شاهد داشته باشند. با توجه به نتایج آزمایشات متعدد روی ارقام مختلف که در دیگر کشورها انجام شده است و نیز نتایج این تحقیق، رقم ندا یک رقم حساس نسبت به کمبود روی بوده با عملکرد بالایی که دارد، توجه به نیاز غذایی واقعی این رقم اجتناب ناپذیر می باشد. مصرف سولفات روی در رقم محلی طارم پاسخ مثبت و اقتصادی به همراه نداشت.