تعیین تناوب زراعی بهینه با استفاده از برنامه ریزی خطی

هدف این مقاله تعیین الگوی بهینه تناوب زراعی برای بدست آوردن حداکثر درآمد خالص و مقایسه آن با وضع موجود مزرعه و همچنین تجزیه و تحلیل حساسیتی و پارامتریک جواب نهایی مسئله برنامه ریزی خطی در مزرعه می باشد. در این راستا ابتدا ظرفیت تولیدی، نوع هزینه ها و درآمد خالص تولیدات گیاهی و تناوب زراعی مشخص و سپس مسئله خطی با 15 محدودیت، در چهار دسته، شامل زمین با 2 محدودیت، آب با 6 محدودیت، نیروی کار با 3 محدودیت و فرصت کشت محصولات با 4 محدودیت در قالب دوازده تناوب زراعی قابل اجرا با روش برنامه ریزی خطی حل گردید. از بین دوازده تناوب زراعی، چهار تناوب زراعی بهینه شامل ( چغندر قند، گندم ، ذرت، جو) در زمین نوع 1 و 2 ( چغندر قند، گندم ، آیش و ذرت) و ( گندم ، آیش، جو وذرت) در زمین نوع 2 تعیین وانتخاب گردید. سطح زیر کشت زمین 1 و 2 و درآمد خالص کل تناوب های زراعی منتخب در برنامه پیشنهادی به ترتیب 40، 33/3 و 35 درصد نسبت به وضع موجود مزرعه افزایش نشان داد. محدودیتهای سطح زیر کشت زمین نوع 1. سطح زیر کشت زمین نوع 2، فرصت کشت ذرت و فرصت کشت چغندرقند به عنوان نهاده های محدود کننده تر، شناسایی گردیدند. تحلیل حساسیت مسئله نشان داد درآمد خالص مزرعه حاصل از چهار تناوب زراعی بهینه و همچنین نهاده های محدود کننده، از دامنه تغییرات نسبتا انعطاف پذیری برخوردار بوده و نهایتا با تحلیل پارامتریک،‌جواب نهایی مسئله حاصل از توابع اولیه نسبت به توابع جدید به عنوان جواب نهایی مطلوب مزرعه تایید و تعیین گردید.