بررسی مقاومت به کادمیم در مخمرهای جداسازی شده از پسابهای صنعتی اصفهان

در سالهای اخیر فلزات سنگین در نتیجه فعالیت های صنعتی انسان به محیط زیست راه یافته اند و به دلیل پایداری در محیط و وجود سمیت برای بسیاری از موجودات زنده توجه زیادی را به خود معطوف داشته اند . کادمیم بر خلاف برخی از فلزات سنگین در سیستم های بیولوژیکی نقش تغذیه ای و متابولیکی نداشته و در غلظت های پایین نیز اثرات بسیار سمی از خود نشان میدهد . این فلز میتواند از طریق پسابهای معدنی ، صنایع و احتراق زغال سنگ وارد محیط زیست شود و از طریق زنجیره های غذایی از طریق میکرو ارگانیسم ها به سایر موجودات بویژه انسان انتقال یابد. در عین حال برخی از میکروارگانیسم ها دارای کاربردهای بیوتکنولوژیک جهت حذف فلزات سنگین از پسابها ، توانایی بقا و رشد در مکان های آلوده به فلزات سنگین هستند .و به دلیل مقاومت در برابر آنها و شرایط سخت محیطی دیگر مثل ph اسیدی ، ظرفیت بالای اتصال فلز به دیواره سلولی و میزان بالای جذب درون سلولی ، ممکن است نبسبت به سایر میکروارگانیسم ها در این شرایط از ارجحیت برخوردار باشد . در این تحقیق به منظور بررسی مخمرهای موجود در آبهای آلوده به فلزات سنگین و یافتن سویه های مخمری مقاوم به آنها ، نمونه برداری از برخی پسابهای صنعتی انجام گرفت . از این نمونه ها با استفاده از محیط کشت عصاره مخمر حاوی کلرامفنیکل yeca، 18 سویه مخمری جداسازی شد و خالص سازی آنها بر روی محیط کشت پوتیتودکستروزآگار pda انجام گردید . برای تعیین غلظت مناسب کادمیم جهت ارزیابی حساسیت مخمرهای جداسازی شده ، ابتدا غلظت های مختلف کادمیم روی شد مخمر ساکاروما یسس سرویزیه آزمایشگاهی که به عنوان شاهد انتخاب شده بود آزمایش شد و منحنی رشد این مخمر و غلظتی از کادمیم که میتواند 50% رشد آن را کاهش دهد ec50) تعیین گردید . رشد مخمرها از طریق شمارش سلولهای زنده در فواصل زمانی مشخص روی پلیت های حاوی pdaانجام شد. با توجه به نتایج حاصل از غلظت 15مول / میلی لیتر به توان منفی یک کادمیم انتخاب شد و درصد بقای سویه های محیطی در این غلظت فلز تعیین گردید . بر این اساس مقاومترین سویه ، که از پسابهای صنایع جداسازی شده است دارای 9/34% بقا و ساکارومایسس سرویزیه واجد 3/3 % بود .