بررسی تاثیر سیستمهای مختلف تغذیه بر راندمان انرژی ارقام آفتابگردان

این بررسی به منظور ارزیابی سیر انرژی در چهار سیستم تغذیه شیمیایی ، آلی ، تلفیقی و شاهد در مرزعه آفتابگردان طی سال های زراعی 1377 و 1378 در مزرعه تحقیقات کشاورزی میندوآب واقع در 5 کیلومتری شرق میاندوآب استان آذربایجان غربی انجام شد. این آزمایش بصورت طرح کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار پیده شد . فاکتوراصلی در این آزمایش شامل سطوح مختلف حاصلخیزی شیمیایی ( 40، 80 ، 120 ، 160 و 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار ) ، آلی (‌ 6، 12 ، 18 ، 24 و 30 تن کود دامی در هکتار ) ، تلفیقی ( n=40 کیلوگرم + 24 تن کود دامی ، 80 =n کیلوگرم + 18 تن کود دامی ، 120=n کیلوگرم +24 تن کود دامی ، 160 = n کیلوگرم + 6 تن کود دامی ) و شاهد بود .ارقام هیبریدهای سان -33 و آ-اس - 508 و ارقام آزاد گرده افشانی رکورد و آرماورسکی فاکتور فرعی را تشکیل دادند . در این مطالعه داده های بدست آمده برای نهاده ها و ستاده ها ( عملکرد بیولوژیک ، عملکرد دانه و روغن ) به میزان های معادل انرژی های مصرفی و تولیدی تبدیل شدو سپس راندمان انرژی محاسبه شد . نتایج بدست آمده نشان داد که انرژی تولیدی و راندمان انرژی در هر یک از سیستم های تغذیه شیمیایی و ارگانیک با افزایش سطوح کودی و دسترسی گیاه به عناصر غذایی بیشتر افزایش یافت . راندمان انرژی دانه و روغن تولیدی در سیستمهای حاصلخیزی تلفیقی به علت بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک و تامین اکثر عناصر غذایی گیاه بیشتر از سایر سیستمهای حاصلخیزی بود . نتایج نشان می دهد که با کاربرد مخلوط کودهای شیمیایی و آلی نه تنها می توان مصرف انرژی در واحد سطح را کاهش داد بلکه می توان راندمان انرژی تولیدی را نیز بالا برد و در راستای رسیدن به کشاورزی پایدار گم برداشت . ارقام هیبرید انرژی بیشتری نسبت به ارقام آزاد گرده افشان تولید کردند و برای کشت در منطقه مناسب می باشند .