بررسی مناسبترین روش تعیین ضریب مانینگ و پهنه بندی خطر سیل در بخشی از اترک میانی (مراوه)

سیل یکی از پدیده هایی است که می تواند همه ساله خسارتهای جانی و مالی را پدید اورد . استان گلستان نیز ههه ساله شاهد وقوع سیلهای در رودخانه های اترک و گرگانرود و زیر حوزه های انها میباشد . در برنامه های مقابله با سیل ، ‌پیشگیری های غیرسازه ای از جمله پهنه بندی خطر سیل ، از توجیه اقتصادی بیشتری برخوردار هستند . بررسی مناسب ترین روش تعیین ضریب مانینگ برای بخشی از محدوده رودخانه اترک و شناسایی عوامل موثر بر سطح سیل گیری همان بخشی از اهداف این تحقیق می باشند .محدوده مورد تحقیق بر اساس خصوصیات مورفولوژیکی و هیدرولیکی به تعدادی بازه تقسیم شده و پلان رودخانه و نیمرخهای طولی و عرضی رودخانه و مقاطع برداشت شدند . مقادیر ضریب مانینگ درهر بازه به روشهای چاو ، کاون و سازمان مدیریت برنامه ریزی تعیین شد که روش چاو در مقایسه با سایر روشهای برای کمترین خطا در تعیین ضریب مانینگ تشخیص داده شده است . با به کارگیری این روش و با استفاده از نرم افزار hec - ras ، تراز سطح آب در هر مقطع محاسبه و نیمرخ طولی سطح اب رودخانه ترسیم شد .نتایج نشان می دهند که سیلهای با دوره بازگشت بسیار کوتاه ( 2 ساله و 5 ساله ) نیز اراضی زراعی را تحت تاثیر قرار داده ان . از علل خطر سیل گیری زیاد اراضی اطراف رودخانه ، شیب بسیار کم رودخانه ( حتی کمتر از 0005/0 ) و رویش درختچه های نسبتا متراکم گزهای بلند ( حتی در مواردی به ارتفاع بیش از یک متر) در رودخانه می باشند . همچنین در حالی که برای سیل با دوره های بازگشت کوتاهتر از 100 سال ، خطر سیل گیری مناطق مسکونی وجود ندارد ، اما با توجه به وضعیت زمین شناسی منطقه( وجود اراضی لسی و با قابلیت فرسایش پذیری زیاد ) خطر نفوذ آب و تخریب انیه وجود دارد .