تاثیر تنش شوری بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد دانه دو رقم گندم

تاثیر تنش شوری بر رشد و عملکرد دو رقم گندم زاگرس و تجن با چهار سطح شوری 7/1 ، 7/4 ، 7/8 و 5/14 دسی زیمنس بر متر مورد مطالعه قرار گرفت . در مرحله گلدهی سطح و وزن خشک برگ و ماده خشک کل بوته ها در گلدان اندازه گیری شد . در مرحله رسیدگی ، متغیرهای رویشی و زایشی ارزیابی شدند . سطح وزن خشک برگ و کل ماده خشک در گلدان در زمان گلدهی در تیمار شوری 7/8 دسی زیمنس بر متر در هر دو رقم کاهش یافت ، ولی این کاهش در رقم تجن معنی دار نبود . در رحله رسیدگی در تنش های 7/8 و 5/14 دسی زیمنس بر متر ، تعداد ساقه ، وزن خشک ساقه و برگ ، تعداد سنبله و وزن خشکآن و کل ماده خشم درگلدان در هر دو رقم کاهش معنی داری یافت . درهر دو رقم کاهش وزن هزار دانه فقط در تنش 5/14 دسی زیمنس بر متر معنی دار بود . تعداد سنبلچه در سنبله در هر دو رقم با افزایش شوری کاهش یافت . با افزایش شوری تعداد دانه در سنبله در تجن افزایش و در زاگرس کاهش یافت ولی از نظر آماری اختلاف بین تیمار در هر دورقم معنی دارنبود. تعداد دانه در سنبلچه در رقم تجن افزایش داشت وای در زاگرس بیشترین تعداد دانه در سنبلچه در تیمار 7/4 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد . عملکرد دانه در رقم زاگرس در شوری های 7/8 و 5/14 و در تجن در 5/14 دسی زیمنس بر متر ، نسبت به شاهد بطور معنی داری کاهش یافت . با این حال میانگین عملکرد در سطح شوری 7/4 ، 7/8 ، 5/14 دسی زیمنس بر متر در زاگرش 46 درصد بیشتر از تجن بود .