اثر عمل آوری، سطح آنزیم و افزودن آنتی بیوتیک به جیره گندم دار بر روی مقدار انرژی قابل متابولیسم ظاهری، عملکرد و توسعه دستگاه گوارش جوجه های گوشتی نر

پلی ساکارید های غیر نشاسته ای (nsp) در صورت عدم افزودن مکمل آنزیمی به جیره باعث تحریک رشد میکروفلور روده ای و کاهش عملکرد جوجه های گوشتی می شوند. با توجه به افزایش حساسیت نسبت به استفاده از آنتی بیوتیکها در جیره، آزمایشی جهت مطالعه اثر سطح آنزیم با و بدون استفاده از یکی از سه نوع آنتی بیوتیک مورد استفاده در صنعت طیور بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با استفاده از روش بیولوژیکی آگاسیز و با استفاده از جوجه های نر گوشتی (768 قطعه) بر روی 36 گروه آزمایشی حاوی گندم (75 درصد گندم، همراه با 25 درصد جیره پایه دارای 1% نشانگر خاکستر غیر محلول در اسید در جیره نهایی) انجام گرفت. در این آزمایش اثر عمل آوری گندم که به صورت 1- حبه شده مجددا خرد شده، 2- گندم خرد شده، اضافه کردن آنزیم آوایزایم 1300 در سطح صفر، 250، 500 و 2000 واحد در کیلوگرم جیره و آنتی بیوتیک (صفر، موننسین، فلاومایسین و سالینومایسین) بر رشد، خوارک مصرفی، نسبت خوراک به افزایش وزن، انرژی قابل متابولیسم ظاهری (ame) و توسعه دستگاه گوارش تا سن 24 روزگی مورد بررسی قرار گرفت. وزن بدن جوجه های گوشتی بطور معنی داری (p<0/05) تحت تاثیر تمامی سطوح مورد استفاده آنزیم قرار گرفت. هیچگونه تفاوت معنی داری در وزن بدن ناشی از سطوح آنزیم مورد استفاده وجود نداشت. میزان خوراک مصرفی در گروه های آزمایشی که از جیره دارای 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره استفاده می کردند در بالاترین سطح قرار داشت (p<0/01). نسبت خوراک مصرفی به افزایش وزن نیز تحت تاثیر روش عمل آوری و افزودن آنزیم به جیره قرار گرفت. افزودن آنتی بیوتیک به جیره هیچگونه اثر معنی داری (p>0/05) بر وزن بدن، خوراک مصرفی، چسبندگی مواد هضمی در بخش بالایی روده یا میزان ابقا نیتروژن (درصد) نداشت. ابقاء نیتروژن (%) تحت تاثیر تمامی فاکتورهای مورد آزمایش غیر از آنتی بیوتیک (p<0/05) قرار گرفت.