تدوین الگویی برای سنجش نیازهای آموزشی - حرفه ای مروجین کشاورزی در استان فارس

نظر به گسترش علوم کشاورزی و ارائه نوآوری ها و تکنولوژی های جدید از سوی محققان و کارشناسان کشاورزی، آموزش ضمن خدمت مروجین کشاورزی به منظور به هنگام نگهداشتن توان فنی - حرفه ای آنان، امری ضروری است. آنچه در این راستا مهم به نظر می رسد کیفیت برنامه های آموزشی فوق الذکر می باشد. اصولا اولین گام و شاید مهمترین مرحله در فرآیند برنامه ریزی آموزشی دوره های آموزش ضمن خدمت مروجین، سنجش نیازهای آموزشی - حرفه ای آنان است. چه، بازدهی مطلوب این دوره ها در گرو اجرای صحیح عملیات بررسی نیازهای آموزشی - حرفه ای است. هدف از تحقیق حاضر معرفی یک روش فراگیر در بررسی، جمع آوری و اولویت بندی نیازهای مذکور می باشد. در این تحقیق پس از مطالعه گسترده نیازهای آموزشی - حرفه ای مروجین کشاورزی به طور نظری مدلی طراحی شد. سپس با استفاده از روشهای کاربردی در تهیه ابزارهای روانشناسی، مدل فوق آزمون گردید. برای دستیابی به این هدف جامعه آماری کلیه مروجین کشاورزی، سرپرستان ترویج و مراکز خدمات کشاورزی و آموزشگران دوره های آموزش ضمن خدمت مروجین کشاورزی بود که از طریق نمونه گیری تصادفی دو مرحله ای تعداد 60 نفر مروج کشاورزی، 30 نفر سرپرست ترویج و 20 نفر مدرس برگزیده شدند. ابزار سنجش دو نوع پرسشنامه مخصوص مروجین، سرپرستان و آموزشگران ترویج بود که اعبتار ظاهری آنها با استفاده از نظرات چهار تن از اساتید ترویج و آموزش کشاورزی و دو تن از کارشناسان مجرب ترویج کشاورزی سازمان کشاورزی استان فارس مورد تایید واقع شد. همچنین جهت تایید پایایی پرسشنامه ها از روش بازآزمایی استفاده گردید. نتایج به دست آمده حاکی از آ‌ن است که برای تعیین و اولویت بندی نیازهای آموزشی - حرفه ای مروجین باید از نظرات سه گروه مروجین، سرپرستان و آموزشگران در سه بعد اهیمت، دانش و کاربرد نیازهای آموزشی استفاده کرد. همچنین بخش دیگری از یافته های تحقیق نشان می دهد که ضرایب 2، 1 و 3 به ترتیب برای دیدگاه های مروجین، سرپرستان و آموزشگران در خصوص دسته بندی نیازهای مذکور مناسب است.