اثر هورمونهای گیاهی بر جوانه زایی مستقیم از جداکشت های گیاه چغندر قند

در این تحقیق،‌ جهت تعیین روشی مناسب برای جوانه زایی مستقیم در چغندرقند(beta vulgaris l.)، جداکشت های مختلف مورد آزمون آماری قرار گرفتند. بافت های به کار رفته شامل جوانه راسی،‌ محور زیرلپه،‌دمبرگ لپه ای،‌ دمبرگ برگ، برگ کامل گیاهچه بذری و برگ کامل گیاهچه حاصل از کشت بافت بود. بافت جوانه راسی گیاهچه 10 روزه در ترکیب میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین(ba)، 5/0 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید(naa) به همراه 5/0 میلی گرم در لیتر تری یدوبنزوئیک اسید (tiba) منجر به 66% جوانه زنی گردید. بافت دمبرگ برگ گیاهچه 25روزه در ترکیب هورمونی 1 میلی گرم در لیتر ba و 1 میلی گرم در لیتر naa، 55% جوانه زائی داشت. برگ کامل گیاهچه حاصل از کشت جوانه راسی نیز در ترکیب 1 میلی گرم در لیتر ba و 1 میلی گرم در لیتر naa بالاترین میزان جوانه زنی را تولید نمود. در بین جداکشت ها، محور زیرلپه، دمبرگ لپه ای و برگ کامل گیاهچه بذری در ترکیبات هورمونی مورد آزمایش جوانه زائی نداشتند. از این آزمون ها نتیجه گرفته شد که جوانه راسی، دمبرگ برگ و سپس برگ گیاهچه حاصل از کشت بافت در محیط کشت دارای غلظت مناسب tiba,naa,ba می تواند منجر به تولید بالایی از جوانه های رویشی شود. بنابراین به نظر می رسد جداکشت های فوق برای جوانه زایی مستقیم مفید بوده و بتوان ازآنها برای پایه گذاری روش های انتقال ژن به گیاه چغندر قند استفاده نمود.