اثر دما و کلرور کلسیم در کاهش سرمازدگی میوه پرتقال تامسون ناول و نارنگی ساتسوما

چنانچه میوه بیشتر ارقام مرکبات در معرض دماهای پایین ولی بالاتر از نقطه انجماد قرار گیرند، علایم سرمازدگی از خود نشان می دهند. در این بررسی اثر دما به تنهایی یا در ترکیب با کلرورکلسیم، روی القای تحمل به سرمازدگی در میوه پرتقال تامسون ناول و نارنگی ساتسوما مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین اثر تیمارهای فوق روی نشت یونی پوست، میزان پوسیدگی، سفتی بافت، اسیدیته قابل تیتراسیون و مواد جامد محلول میوه مورد ارزیابی قرار گرفت. آب گرم 52 درجه سانتی گراد، آب گرم 52 درجه سانتی گراد به همراه قرار دادن میوه ها در دمای 7 درجه سانتی گراد جهت مقاوم سازی و آب گرم 52 درجه سانتی گراد دارای 5/2درصد کلرور کلسیم، میزان سرمازدگی پرتقال تامسون ناول را پس از دو روز نگهداری اضافی تر در دمای20 درجه سانتی گراد در پایان 60 روز نگهداری در دمای 2 درجه سانتی گراد کاهش داد. اما در نارنگی ساتسوما تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. پس از دو روز نگهداری اضافی در دمای بالا در پایان دوره انبارداری آب گرم نشت یونی پوست پرتقال را به طور معنی داری کاهش داد ولی در نارنگی ساتسوما، کمترین میزان نشت یونی با آب خنک 20 درجه سانتی گراد دارای 5/2 درصد کلرور کلسیم به دست آمد. پس از دو روز نگهداری در دمای 20 درجه سانتی گراد در پایان دوره انبارداری کمترین میزان پوسیدگی در پرتقال با آب گرم به تنهایی یا به همراه مقاوم سازی بدست آمده است. ولی کمترین میزان پوسیدگی درنارنگی ساتسوما با تیمار آب خنک حاوی کلسیم و مقاوم سازی با دمای پایین بدست آمد. با افزایش دما در انتهای دوره 60روزه انبارداری میوه های پرتقال و نارنگی که با آب گرم و آب خنک حاوی کلسیم تیمار شده بودند سفتی خود را بهتر حفظ کردند. تنها در نارنگی ساتسوما هیچ تفاوت معنی داری بین محلول کلسیمی گرم و خنک وجود نداشت. نسبت قند به اسید تحت تاثیر تیمارهای بکاررفته قرار گرفت. کمترین نسبت در هر دو رقم پس از دوره دو روزه بالابردن دما، مربوط به آب گرم بود.