آفتاب سوختگی تنه و سرشاخه درختان انار و راه های کنترل آن

خشکیدگی تنه و سرشاخه، مهمترین عامل خسارتزای درختان انار محسوب می گردد. در اثرتابش مستقیم آفتاب روی قسمتهای آفتاب گیر و سرشاخه های درختان انار، پوست از بین رفته، متورق شده و از چوب جدا می گردد. زردی، کم برگی، پژمردگی، ریزش برگ و کوچک ماندن میوه از جمله علائم اولیه، روی درختان مبتلا می باشد. زیان های شدید معمولا با خسارت سوسک چوبخوار انار(chrysobothris parvipunctata) همراه و سبزخشکی یا زردخشکی درختان صدمه دیده را بدنبال دارد. اما ریشه ها سالم هستند و در همان سال و یا سالهای بعد پاجوش زیادی تولید می کنند. آلودگی سمت دار بوده و در اکثر موارد سمت آفتابگیر تنه و ناحیه فوقانی سرشاخه ها آسیب می بینند. میزان خسارت هم در درختانی که مدتی در سایه دیوار و یا درختان دیگر قرار داشته و بعدا بنا به دلایلی، از جمله قطع درختان مجاور، در معرض تابش مستقیم آفاب قرار می گیرند، بسیار شدید می باشد. معمولا اینگونه درختان در اثر شدت بیماری سبز خشک و یا زردخشک می شوند. میزان خسارت در درختان مسن و روی تنه های شیب دار نیز شدیدتر است. اقدامات انجام شده جهت جداسازی قارچهای بیمارگر از بافت های آسیب دیده و خاک اطراف درختان آلوده به نتیجه نرسید و رابطه مستقیمی بین نماتودهای انگل گیاهی با خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن و خاک باغات آلوده، بامیزان آلودگی و شدت عارضه نیز به اثبات نرسید. هر چند نقش بعضی از آنها در تضعیف درخت انار غیر قابل انکار می باشد. اما اختلاف بین تیمارهای اعمال شده در آزمایشی که به منظور تعیین تابش مستقیم آفتاب در بروز عارضه و راه کنترل آن انجام گردید، در سطح احتمال 1 درصد معنی دارشد. این آزمایش دو نتیجه مشخص دربرداشت. نتیجه اول اینکه تابش مستقیم آفتاب عامل اولیه و اصلی عارضه خشکیدگی تنه و سرشاخه در درختان انار استان یزد می باشد و نتیجه دوم اینکه رنگ آمیزی تنه و سرشاخه ها بوسیله یک ماده سفیدرنگ بی اثر، مثل گل سفید( نوعی رس) و آرد جو در فصل بهار و تابستان روشی موثر و مفید برای کنترل این عارضه می باشد.