برآورد برخی از پارامترهای ژنتیکی در ذرت به روش تلاقی های دای آلل

تعداد 10 لاین اینبرد ذرت در سال 1380 در کلیه ترکیبات ممکن با یکدیگر تلاقی داده شدند. در سال 1381 تلاقی ها و 10 والد در طرح لاتیس با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. دوازده صفت مهم زراعی از جمله عملکرد و برخی از اجزاء عملکرد اندازه گیری شد. تفاوت بین ژنوتیپ ها برای کلیه صفات بسیار معنی دار بود. لذا تغییرات ژنتیکی بین ژنوتیپ ها به روش های هیمن و جینکز به اجزاء افزایشی و غیر افزایشی تفکیک گردید. نتایج نشان داد که اجزاء a و b که به ترتیب ناشی از اثرات افزایشی و اثرات غالبیت ژن ها می باشند، برای کلیه صفات در سطح احتمال 1% معنی دار است. همچنین ملاحظه گردید که اثرات مادری بجز برای تعداد برگ برای صفات دیگر معنی دار است. بیشترین میزان متوسط درجه غالبیت برای عمق دانه و کمترین مقدار آن برای تعداد برگ و به ترتیب برابر 78/1 و 68/0 بدست آمد. قابلیت توارث عمومی از 98 درصد برای چوب بلال تا 85 درصد برای تعداد روز تا رسیدگی متغیر بود. حداکثر قابلیت توارث خصوصی مربوط به تعداد روز از کاشت تا ظهور گل تاجی و به مقدار 75 درصد بود و حداقل آن به درصد چوب بلال و به میزان 11 درصد تعلق داشت. با استفاده از نمودار گرافیکی و موقعیت خطوط رگرسیون کوواریانس ردیفها روی واریانس ردیفها و نحوه پراکنش والدها چنین نتیجه گیری شد که والد 8/86 k برای صفات عملکرد دانه، ارتفاع گیاه و قطر بلال دارای بیشترین ژنهای غالب و والد 1/1264k برای صفات عملکرد دانه، قطر بلال و تعداد روز از کاشت تا رسیدگی دارای بیشترین ژن مغلوب می باشند.