|
|
مبانی دینی سرمایه اجتماعی و رابطه آن با حکمرانی خوب
|
|
|
|
|
نویسنده
|
علینی محمد ,غفاری غلامرضا ,زهیری علیرضا
|
منبع
|
علوم سياسي - 1393 - دوره : 17 - شماره : 67 - صفحه:133 -166
|
چکیده
|
بحث سرمایه اجتماعی مبحثی نوظهور است که از دهه 1970 در ادبیات توسعه در کنار سایر سرمایهها ـ فیزیکی، انسانی و اقتصادی ـ مطرح شده است و مفهومی میانرشتهای بهویژه در رشتههای علوم سیاسی، اقتصاد و جامعهشناسی است؛ امّا مفهوم آن که به روابط و پیوندهای انسانها مربوط میشود و موجب همکاری متقابل آحاد جامعه و استحکام پایههای اجتماع و سیاست میگردد، در آموزههای دینی بهویژه دین اسلام بهوفور یافت میشود. آموزههای دین اسلام در ابعاد اعتقادی، اخلاقی و مناسکی آن منجر به پیدایی و تقویت سرمایه اجتماعی در شکل درونگروهی در مرحله اول و برونگروهی در مرحله بعد میگردد. همچنین میان حکمرانی خوب و سرمایه اجتماعی پیوند وثیقی وجود دارد. مهمترین جنبه الگوی حکمرانی خوب، ابتنای آن بر مشارکت فعال مردم و نهادهای مدنی است که آنان بخشی از حکمرانی تلقی میشوند. قابل ذکر است آنچه اهمیت بیشتری دارد کیفیت این بخش از حکمرانی است؛ چرا که در این الگو صرفاً مشارکت مردم مورد توجه نیست، بلکه کیفیت مردم و نهادهای مدنی و مناسبات و ارتباط آنها و به عبارتی سرمایه اجتماعی است که بسیار مهم محسوب میگردد. پرسش اصلی این مقاله آن است که دلالتهای مفهومی سرمایه اجتماعی در مجموعه آموزههای دین اسلام کدام است و رابطه سرمایه اجتماعی با حکمرانی خوب چیست؟
|
کلیدواژه
|
سرمایه اجتماعی ,حکمرانی خوب ,آموزههای دین اسلام ,همبستگی اجتماعی و سیاسی
|
آدرس
|
پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی, ایران, دانشگاه تهران, ایران, دانشجوی دکتری گروه علوم سیاسی و پژوهشگر پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|